Retro: Bryant en Cottingham grijpen winst in Spa Six Hours
Voor Oliver Bryant groeien deze weken de bomen tot aan de hemel, zo lijkt 't. Eerst legde hij twee weken geleden beslag op de felbegeerde RAC TT van de Goodwood Revival, afgelopen zaterdag voegde hij daar samen met James Cottingham winst in de Spa Six Hours aan toe. Bij elkaar mogen die gerust een van de grand slams van de historische autosport worden genoemd. Op beide heeft hij lang moeten wachten – en nu kwamen ze opeens allebei tegelijk.
Tekst en foto's: Mattijs Diepraam
Bryant en Cottingham zetten in 2018 hun GT40 nog op pole, maar kochten daar toen niks voor. Deze keer kozen ze voor een gedegen aanpak, met alle ogen gericht op een zo probleemloos mogelijke zes uur. Het werk betaalde zich uit, want hun blauwe GT40 meldde zich na twee uur aan kop en bleef volhouden toen de GT40 van Tony Wood en Miles Griffiths zich in de strijd begon te mengen en tijdens de tankstops tijdelijk de leiding overnam. De GT40 van Nikolaus Ditting en Sam Hancock, die in handen van de laatste in het tweede uur het roer overnam, kwam toen ook nog in het spel voor, maar zakte later weg. Toen de auto van Wood/Griffiths in het laatste kwartier crashte, was voor Bryant en Cottingham elk gevaar geweken.
Zoals wel vaker in de Spa Six Hours bleken de hardlopers de doodlopers. Wederom rustte er een vloek op de auto op pole, al was Marcus Graf von Oeynhausen wel trots op de eerste ronde onder de 2.40 die Frank Stippler in diens auto wist te produceren. In de race was Stippy echter wel meteen de eerste uitvaller – en hoe. Al na 20 minuten stond de GT40 van Gotcha Racing in de fik. De linkertank sloot niet goed en de brandstof begon over de gloeiende remschijf van het linkervoorwiel te lekken. Stippler moest in de pits uit de auto springen om het vege lijf te redden, waarna nota bene een toeschouwer – de immer alerte Nederlandse historische coureur Mark Dols – te hulp moest schieten met een brandblusser.
Op dat moment voerde Nicky Pastorelli namens DHG Racing het veld aan, maar ook voor deze GT40 was het snel afgelopen. Pastorelli had al vroeg de leiding overgenomen van Eric van de Poele, maar zag na ruim een uur Hancock voorbijkomen. Een kwartier lang plakte de Nederlander aan de staart van Hancock totdat het tijd was voor de eerste rijderwissel en tankstop. Het noodlot sloeg toe bij het benzinestation: teamgenoot Olivier Hart moest in het gedrang de auto even in de achteruit zetten en kreeg de versnellingsbak daar vervolgens niet meer uit...
Ook Jasper Izaks en Sjoerd Peereboom hadden tegenslag te verwerken: ze waren de snelste MGB en hadden beiden een stint erop totdat de wiellagers van de voorwielen de auto parten begon te spelen. Ook de Porsche van Pascal Pandelaar haalde de eindstreep niet, en dat terwijl hij in de 911 van Historika een superduo vormde met Andrew Smith, een eerdere winnaar van de Spa Six Hours. Nog meer pech had de TVR Griffith van Kees Selders en zijn teamgenoten Nigel Reuben en Freddy van Sprundel: al na 17 ronden was het afgelopen.
Andere Nederlanders speelden intussen de hoofdrollen in de strijd om de toerwagenzege. Urenlang voerde de Mustang van Bas Jansen, Erwin van Lieshout en Jac Meeuwissen het klassement aan, na een uur of vier zelfs zozeer dat hun rivalen zichzelf geen schijn van kans meer gaven. Maar de Britse Mustang van CRC, met daarin ook de in Engeland gevestigde Nederlander Christiaen van Lanschot, zette als troefkaart voor de laatste stint de watervlugge Nigel Greensall in. Die vloog eerst langs de Mustang van Wos/Yool en zette daarna de achtervolging in op de Nederlandse pony. Daar voelden ze in de pits echter nattigheid, want Jansen moest zijn laatste stint zuiniger rijden om het einde te kunnen halen – maar de tijden van Greensall stonden dat niet toe. Met nog een kwartier te gaan moest Jansen de handdoek in de ring gooien: hij kwam binnen voor een splash-and-dash, zodat de zege alsnog naar Van Lanschot/Milner/Greensall ging. Desondanks was de Nederlandse equipe uiterst tevreden met het resultaat.
Een vergelijkbaar drama speelde zich af in de GTS10-klasse voor lichtvoetige autootjes. De Elan 26R van Evans/Littlejohn had in handen van James Littlejohn het voortouw genomen en leek regelrecht op de winst af te stevenen, toen ook daar in het laatste kwartier de noodklok luidde. Zo kon de Elan van Shaun Lynn, Max Lynn en Andrew Haddon alsnog de klassewinst naar zich toetrekken. Dit favorietentrio maakte het tot twee uur voor het einde de 'langzaamste' GT40's lastig, maar moest toen terrein prijsgeven aan Littlejohn.
De heftigste luis in de GT40-pels bleek intussen de AC Cobra van thuisheld Christophe van Riet en zijn vaardige co-equipier Fred Bouvy. Uiteindelijk eindigden ze als zesde, op drie ronden achterstand, en met een van de overlevende GT40's achter zich. In hun gloednieuwe Cobra reikten Armand Adriaans en Ad Verkuijlen in de GTS12-klasse in het vierde uur tot aan de 17e plaats, maar het Brabantse duo moest uiteindelijk genoegen nemen met een 23e plaats.
Komende woensdag blikken we terug op het weekend, met een uitgebreide kijk achter de schermen, ook van het voorprogramma.
De volledige uitslag van de Spa Six Hours