Retro: Marlboro Masters hield Zandvoort op het internationale autosportplatform
Het is deze week alweer dertig jaar geleden dat op CM.com Circuit Zandvoort de allereerste Marlboro Masters voor de F3 plaatsvond. Een prachtig idee ontsproten uit het brein van toenmalig Circuit-directeur Hans Ernst en diens trackmanager Marcel Luitze. Nadat de F1 in 1985 afscheid van Zandvoort had genomen kwijnde het circuit op internationaal niveau snel weg. En ook het inkorten van de baan in 1989 droeg niet bepaald tot de internationale beeldvorming bij.
Deze week exact 20 jaar geleden begon de successtory van de Marlboro Masters. Hier Dr. Jonathan Palmer voor een rollout op de vrijdag.
Tekst en Foto's: Willem J. Staat
Marlboro Masters hield Zandvoort op het internationale autosportplatform
Dertig jaar geleden alweer. Een sombere F3-testdag op Circuit Zolder. De Eufra-crew moest lang op Peter Kox wachten. "Die moest zo nodig naar een persconferentie", werd er gemopperd. Peter arriveerde tegen het middaguur en had groot nieuws. "De F3 gaat Zandvoort weer internationaal aanzien brengen", was Peter vol enthousiasme.
Het persbericht dat de Eindhovenaar mij liet zien zag er wel goed uit. Het basisplan voor de Masters was dat Privilege Formula een aantal identieke Martini-Volkswagens voor het evenement ter beschikking zou stellen. De afstelling van de identieke auto's zou door een ervaren F1-rijder geschieden.
Een dag om nooit te vergeten. Peter Kox kwam tijdens een testdag op Circuit Zolder met "groot nieuws". De impact van dit "grote nieuws" is na 30 jaar nog steeds enorm geweest. Hoofdsponsor Marlboro hield Cm.com Circuit Zandvoort op de autosport landkaart.
Het plan vond uiteindelijk geen doorgang omdat er onvoldoende auto's en te weinig technisch personeel beschikbaar was. Uit de vier toonaangevende Europese F3 kampioenschappen (Duitsland, Italië, Frankrijk en Scandinavië) nodigde hoofdsponsor Marlboro in totaal dertig rijders uit die in twee heats met elkaar om de hoogste eer zouden strijden. De voorwaarde was dat ze ook door hoofdsponsor Marlboro ondersteund werden. Beide ideeën bleken al snel niet uitvoerbaar. Motor Racing Consultants, het bureau van de Brit Barry Bland, zorgde er gewoon voor dat de toppers van betrokken kampioenschappen naar Nederland gehaald werden.
Niemand dacht die allereerste editie tot een megasucces van het concept zou leiden. Bouchut, Coulthard, Gene, Albers en Barrichello kwamen als eerste uit de Tarzanbocht.
De Masters edities
De eerste editie in 1991 was ondanks een clash met de diverse F3 kampioenschappen in de naburige landen een enorm succes. Gratis kaartjes bij de Marlboro-verkooppunten en een F1-demo van de Brit Jonathan Palmer moest de bezoekersaantallen op het internationaal wegkwijnende Zandvoort doen opleven. David Coulthard, uitkomend voor het team van Paul Stewart Racing, werd met een Ralt RT35 Mugen de allereerste winnaar van de Marlboro Masters.
Helaas was 1991 het allerlaatste optreden van Marcel Albers in Nederland. Marcel eindigde als derde.
De Top 3 werd door drie Ralt RT 35 Mugens bezet. Achter Coulthard eindigde de Spanjaard Jordi Gené (West Surrey Racing) als tweede gevolgd door onze landgenoot Marcel Albers (Alan Docking Racing). Voor Marcel werd het zijn allerlaatste optreden op Nederlandse bodem. Het talent waarvan iedereen hoge verwachtingen had, verongelukte in het voorjaar van 1992 op het Britse Thruxton nadat hij met zijn Amerikaanse teamgenoot Elton Julian contact had gemaakt. Het betekende een enorm zware klap voor de Nederlandse autosport.
David Coulthard schreef geschiedenis door als eerste de Marlboro Masters met een PSR Ralt RT35 Mugen te winnen.
De twee daarop volgende edities waren een enorm succes. De Portugees Pedro Lamy (WTS Reynard 923 Opel) was voor de tweede editie als leider in de tussenstand van het Duitse F3 kampioenschap de grote favoriet. De sympathieke Portugees maakte zijn reputatie als favoriet helemaal waar. Hij versloeg zijn landgenoot Diogo Castro Santos (BSR Ralt RT36 Volkswagen) met 0.150 secs. verschil. Toekomstig Indy 500-winnaar en Indycar-kampioen Gil de Ferran eindigde in een PSR Ralt RT36-Mugen als derde. Diogo Castro Santos werd dat jaar zo vaak door Lamy verslagen dat hij er aan het eind van het seizoen een streep onder zette en overstapte naar de golfsport. Pas in 2010 keerde hij voor de fun weer in de GT-sport terug. Met een tijd van 1.01.43 (Fortec Motorsport Reynard 923 Mugen Honda) noteerde de Brit Kelvin Burt de snelste rijd op het 2,5 km lange parcours. Franc ten Wolde was met de unieke Van Diemen RF92 Mugen Honda de beste Nederlander op vier ronden achterstand. Allard Kalff werd in de KTR Ralt RT36-Volkswagen als 24e geklasseerd. Alex Veenman strandde met een Ralt RT 33 Volkswagen al in de openingsfase.
Deze week exact 20 jaar geleden begon de successtory van de Marlboro Masters. Hier Dr. Jonathan Palmer voor een rollout op de vrijdag.
Tekst en Foto's: Willem J. Staat
Marlboro Masters hield Zandvoort op het internationale autosportplatform
Dertig jaar geleden alweer. Een sombere F3-testdag op Circuit Zolder. De Eufra-crew moest lang op Peter Kox wachten. "Die moest zo nodig naar een persconferentie", werd er gemopperd. Peter arriveerde tegen het middaguur en had groot nieuws. "De F3 gaat Zandvoort weer internationaal aanzien brengen", was Peter vol enthousiasme.
Het persbericht dat de Eindhovenaar mij liet zien zag er wel goed uit. Het basisplan voor de Masters was dat Privilege Formula een aantal identieke Martini-Volkswagens voor het evenement ter beschikking zou stellen. De afstelling van de identieke auto's zou door een ervaren F1-rijder geschieden.
Een dag om nooit te vergeten. Peter Kox kwam tijdens een testdag op Circuit Zolder met "groot nieuws". De impact van dit "grote nieuws" is na 30 jaar nog steeds enorm geweest. Hoofdsponsor Marlboro hield Cm.com Circuit Zandvoort op de autosport landkaart.Het plan vond uiteindelijk geen doorgang omdat er onvoldoende auto's en te weinig technisch personeel beschikbaar was. Uit de vier toonaangevende Europese F3 kampioenschappen (Duitsland, Italië, Frankrijk en Scandinavië) nodigde hoofdsponsor Marlboro in totaal dertig rijders uit die in twee heats met elkaar om de hoogste eer zouden strijden. De voorwaarde was dat ze ook door hoofdsponsor Marlboro ondersteund werden. Beide ideeën bleken al snel niet uitvoerbaar. Motor Racing Consultants, het bureau van de Brit Barry Bland, zorgde er gewoon voor dat de toppers van betrokken kampioenschappen naar Nederland gehaald werden.
Niemand dacht die allereerste editie tot een megasucces van het concept zou leiden. Bouchut, Coulthard, Gene, Albers en Barrichello kwamen als eerste uit de Tarzanbocht.De Masters edities
De eerste editie in 1991 was ondanks een clash met de diverse F3 kampioenschappen in de naburige landen een enorm succes. Gratis kaartjes bij de Marlboro-verkooppunten en een F1-demo van de Brit Jonathan Palmer moest de bezoekersaantallen op het internationaal wegkwijnende Zandvoort doen opleven. David Coulthard, uitkomend voor het team van Paul Stewart Racing, werd met een Ralt RT35 Mugen de allereerste winnaar van de Marlboro Masters.
Helaas was 1991 het allerlaatste optreden van Marcel Albers in Nederland. Marcel eindigde als derde.
De Top 3 werd door drie Ralt RT 35 Mugens bezet. Achter Coulthard eindigde de Spanjaard Jordi Gené (West Surrey Racing) als tweede gevolgd door onze landgenoot Marcel Albers (Alan Docking Racing). Voor Marcel werd het zijn allerlaatste optreden op Nederlandse bodem. Het talent waarvan iedereen hoge verwachtingen had, verongelukte in het voorjaar van 1992 op het Britse Thruxton nadat hij met zijn Amerikaanse teamgenoot Elton Julian contact had gemaakt. Het betekende een enorm zware klap voor de Nederlandse autosport.
David Coulthard schreef geschiedenis door als eerste de Marlboro Masters met een PSR Ralt RT35 Mugen te winnen.
De twee daarop volgende edities waren een enorm succes. De Portugees Pedro Lamy (WTS Reynard 923 Opel) was voor de tweede editie als leider in de tussenstand van het Duitse F3 kampioenschap de grote favoriet. De sympathieke Portugees maakte zijn reputatie als favoriet helemaal waar. Hij versloeg zijn landgenoot Diogo Castro Santos (BSR Ralt RT36 Volkswagen) met 0.150 secs. verschil. Toekomstig Indy 500-winnaar en Indycar-kampioen Gil de Ferran eindigde in een PSR Ralt RT36-Mugen als derde. Diogo Castro Santos werd dat jaar zo vaak door Lamy verslagen dat hij er aan het eind van het seizoen een streep onder zette en overstapte naar de golfsport. Pas in 2010 keerde hij voor de fun weer in de GT-sport terug. Met een tijd van 1.01.43 (Fortec Motorsport Reynard 923 Mugen Honda) noteerde de Brit Kelvin Burt de snelste rijd op het 2,5 km lange parcours. Franc ten Wolde was met de unieke Van Diemen RF92 Mugen Honda de beste Nederlander op vier ronden achterstand. Allard Kalff werd in de KTR Ralt RT36-Volkswagen als 24e geklasseerd. Alex Veenman strandde met een Ralt RT 33 Volkswagen al in de openingsfase.