Sportscars: De aanhouder wint - en wat de Nederlanders deden (lang)

Eindelijk winst voor Toyota in Le Mans

Bij de 20e poging werd Toyota eindelijk beloond met de overwinning in de 24 Uur van Le Mans, en natuurlijk kwam wat men intern 'de juiste auto' noemt, de nummer 8 met Fernando Alonso, Kazuki Nakajima en Sébastien Buemi als winnaar over de eindstreep. Het G-Drive-team met Roman Rusinov, Andrea Pizzitola en Jean-Eric Vergne won redelijk comfortabel de LMP2-klasse, waarin Ho Pin Tung op de achtste plaats eindigde, één positie voor Racing Team Nederland met Jan Lammers, Giedo van der Garde en Frits van Eerd. Porsche won beide GT-klassen, met succes in de GTE-Pro voor Laurens Vanthoor, Kévin Estre en Michael Christensen in de roze 911 met het nummer 92. Nicky Catsburg eindigde met de BMW M8 als twaalfde in de klasse. In GTE-Am was er, naast de overwinning voor het Dempsey-Proton-team met de Porsche van Matt Campbell, Christian Ried en Julian Andlauer, ook een podiumplaats voor Jeroen Bleekemolen, die met Ben Keating en Luca Stolz in de Keating Motorsports-Ferrari als derde eindigde. Twee Nederlanders in de race haalden de eindstreep niet: Renger van der Zande met de Dragonspeed-BR1 in de LMP1-klasse na een crash van een teamgenoot en Ate de Jong in de Algarve Pro Racing-Ligier in de LMP2-klasse vanwege een defecte versnellingsbak.

Tekst: René de Boer (vanuit Le Mans, Twitter: @renedeboer)
Foto's: Bob van der Wolf
Cartoon: Pierrick Chazeaud

Toyota probeerde het voor de twintigste keer, en eindelijk lukte het: de felbegeerde overwinning tijdens de 24 Uur van Le Mans. Kazuki Nakajima stuurde de auto met het startnummer 8, die hij deelde met Fernando Alonso en Sébastien Buemi, na 388 ronden als winnaar over de eindstreep. Het was niet helemaal een smetteloze overwinning, want het team kreeg tot twee keer toe een minuut straf vanwege snelheidsovertredingen in 'slow zones', terwijl achteruit rijden in de pitstraat en de wielen laten draaien terwijl de auto op de pneumatische kriks stond, onbestraft bleef... Honi soit, qui mal y pense, om in de taal van de organisatie te blijven.


Winnaars Nakajima, Alonso en Buemi, weergegeven door Le Mans-cartoonist Pierrick Chazeaud

Maar goed, voor de rest moet worden gezegd dat men bij Toyota weinig fout deed en zo ook de hooggespannen verwachtingen kon waarmaken. Alonso is daarmee één van de slechts vier rijders die een Formule 1-wereldtitel én een overwinning in Le Mans op hun palmarès hebben. De overige drie zijn Mike Hawthorn, Phil Hill, Graham Hill en Jochen Rindt. Kazuki Nakajima werd de derde Japanse winnaar van de race, na Masanori Sekiya met de McLaren in 1995 en Seiji Ara met de Goh-Audi in 2004.


Tweede plaats voor Kobayashi, Conway en López

Nederlands aandeel in Toyota-succes
Met twee ronden achterstand eindigden Kamui Kobayashi, Mike Conway en José María López in de Toyota met startnummer 7 op de tweede plaats. Ook voor dit trio was de race niet probleemloos: zo ging López eenmaal in de rondte en miste Kobayashi zo'n anderhalf uur voor het einde de ingang van de pitstraat, waardoor hij nog een rondje moest rijden. Dat gebeurde in langzaam tempo vanwege het risico van brandstofgebrek en vervolgens waren er nog straffen voor het verbruiken van teveel brandstof en het overschrijden van het maximaal toegestane aantal ronden per stint. De voorsprong op de rest was echter ruim genoeg en zo eindigde het trio op de tweede plaats en completeerde daarmee het Toyota-succes. Dat overigens ook een groot Nederlands stempel draagt, met Rob Leupen als teambaas, John Litjens als hoofd chassis en John Steeghs als teammanager.

Het Rebellion-team behaalde de derde en vierde plaats, met de nummer 3 van Thomas Laurent, Mathias Beche en Gustavo Menezes als best geklasseerde LMP1-non-hybride-auto, voor de nummer 1 van André Lotterer, Neel Jani en Bruno Senna, die goed terugkwam na de terugslag in de beginfase. De enige andere LMP1 die de finish haalde, zij het met 99 (!) ronden achterstand, was de nummer 5-CEFC-TRSM Racing-Ginettta, compleet met Nederlandse turbocompressors van Van der Lee Tubosystems uit Zaandam.


Na schade in de slotfase niet helemaal meer als zodanig herkenbaar, maar de G-Drive-Oreca won LMP2

Ho Pin Tung best geklasseerde Nederlander
De winst in de LMP2-klasse was voor de nummer 26-Oreca van G-Drive Racing met Roman Rusinov, Andrea Pizzizola en Jean-Eric Vergne, die uiteindelijk twee ronden voorsprong hadden op het Signatech-Alpine-team met de Alpine van Nicolas Lapierre, André Negrão en Pierre Thiriet. Een ronde daarachter eindigde de Graff-SO24-Oreca van Vincent Capillaire, Jonathan Hirschi en Tristan Gommendy op de derde plaats. Na een sterk slotakkoord stelde Ho Pin Tung nog de achtste plaats in de klasse veilig voor de nummer 38-Jackie Chan DC Racing-Oreca, waarmee de rijder uit Velp de best geklasseerde Nederlander werd. "Dit was een van die races waarin veel niet goed ging", aldus Tung na afloop. "Twee lekke banden aan het begin al, waarvan die tweede als klapband veel schade veroorzaakte. Dan weet je na drie uur al dat je kansloos bent voor een goede eindpositie. Gedurende de race werd de auto wel steeds beter en in de een na laatste ronde kon ik de Jumbo-auto nog inhalen, wat voor ons belangrijk is voor het kampioenschap, want ieder punt telt. We hebben eruit gehaald wat erin zat."


Racing Team Nederland werd negende in de klasse

De Racing Team Nederland-Dallara met Jan Lammers, Giedo van der Garde en Frits van Eerd eindigde op de negende plaats in de klasse. "Daar hadden we van tevoren voor getekend", zei Frits van Eerd. "Het was opnieuw geweldig om mee te maken." Ook Giedo van der Garde genoot: "In de race was de auto qua snelheid heel goed en het was lekker om voorin te kunnen meerijden. Jammer was wel dat we twee keer tijd verloren vanwege een probleem met de uitlaat, waarbij de tweede keer ook bodywork beschadigd raakte." Jan Lammers haalde bij zijn 24e deelname in Le Mans en 30 jaar na zijn overwinning aan de Sarthe opnieuw de finish. "Toch heel bijzonder, een beetje onwerkelijk. Ik ben blij dat ik fit was en de rondetijden kon rijden die ik moest rijden. Natuurlijk waren er best een paar listige situaties, maar ik heb het weer erg naar m'n zin gehad", zei Lammers, die niet uitsloot dat hij volgend jaar weer in Le Mans aan de start staat. "Als er iets op m'n pad komt, dan doe ik het, en zo niet, dan is het ook goed, dan is het mooi geweest zo", zei hij.



Ate de Jong, dit jaar samen met Renger van der Zande een van de twee Nederlandse debutanten in de 24-uursrace, is daarentegen vast van plan om er volgend jaar weer bij te zijn. "En dan is het doel om de finish te halen", zei De Jong, want evenals Van der Zande haalde hij de eindstreep niet. Een defect aan de versnellingsbak betekende op zondagmiddag de definitieve uitval. "Gisteravond om negen uur moesten we al de pits in en toen kostte het drie uur om de bak te wisselen. Ook crashte mijn teamgenoot een keer na contact met een GT-auto, wat ons nog 40 minuten kostte. Ik reed in de nacht van drie tot vijf uur. Dat ging goed, ik was erg geconcentreerd. Daarna wat geslapen en vanmorgen weer gereden en ik zou finishen, zo was het plan, maar toen ging de versnellingsbak weer kapot en daarmee was het helaas over."


De Algarve Pro Racing-LMP2 van Ate de Jong stond meerdere malen in de pits