Formule 1: Dubbelzege voor McLaren-Mercedes in Gran Premio Marlboro de Espana
Op het Circuit de Catalunya, het vaste testcircuit van de meeste Formule 1-teams, werd de vijfde Grand Prix van het seizoen 1999 verreden. Bij een temperatuur van 26 graden waren het vooral de banden die een belangrijke rol speelden in de uitkomst van de race. McLaren-Mercedes behaalde een overtuigende dubbelzege: Häkkinen won na Brazilië zijn tweede race van het seizoen, voor teamgenoot David Coulthard.
Tekst: Albert Landman
De pole position ging, net zoals bij de vier eerdere verreden Grands Prix van het seizoen, naar regerend wereldkampioen Mika Häkkinen. De vijfde achtereenvolgende pole voor de Fin derhalve, maar zeker geen record, zoals Mercedes-sportdirecteur Haug in de euforie na de training veronderstelde. Dat is immers nog steeds in handen van Ayrton Senna, die eind 1988 en begin 1989 acht keer achtereen de pole pakte. De tweede startplaats was voor Eddie Irvine, gevolgd door David Coulthard, Michael Schumacher, Jean Alesi, die lange tijd snelste was, en Jacques Villeneuve, die het beste kwalificatieresultaat tot nu toe voor BAR behaalde.
Häkkinen pakte met een ware raketstart de leiding, terwijl Coulthard de tweede plaats nam en de Ferrari's keurig achter zich hield. Daarvan profiteerde Villeneuve, die bij het aanremmen van de eerste bocht de beide scharlaken bolides buitenom passeerde. Zover kwam Marc Gené bij zijn thuis-Grand Prix niet: een kapotte versnellingsbak bij de start maakte voor de Spanjaard een einde aan de race voordat deze goed en wel was begonnen. Ook Olivier Panis bleef bij de start staan, maar kon de wedstrijd, zij het met grote achterstand, vervolgen. Teamgenoot Jarno Trulli had een uitstekende start, want hij sloot, vanaf de negende plaats op de grid, direct achter de beide Ferrari's als zesde aan.
Terwijl de beide McLarens probleemloos weg konden rijden, verhoogde Michael Schumacher de druk op Jacques Villeneuve. De Canadees verdedigde zijn derde plaats met verve, maar verloor zijn positie in de 24e ronde, toen hij tegelijk met Schumacher de pits in reed. De Ferrari-crew voerde de stop sneller uit, waardoor Schumacher eerder kon vertrekken en ook Irvine een plaats kon goedmaken. Inmiddels had Häkkinen al een probleemloze stop uitgevoerd en was als tweede achter Coulthard weer aangesloten. Vier ronden later verloor Coulthard echter veel tijd, doordat hij te hard zijn box voorbijreed. Niettemin kon hij als tweede weer aansluiten, zodat de volgorde na de eerste serie pitstops luidde: Häkkinen voor Coulthard, Schumacher, Irvine, Villeneuve en Trulli. Uitvallers in de eerste helft van de race waren Zanardi en Panis, beide met een kapotte versnellingsbak in de pits, en Alesi, die van de baan raakte.
De tweede pitstop maakte een einde aan het hoopvolle optreden van Jacques Villeneuve: de Canadees kwam niet meer weg nadat een probeem aan de achtervleugel van zijn auto was verholpen. Pedro Diniz werd in eenzelfde situatie door een koppelingsprobleem uitgeschakeld, maar Irvine kwam binnen en snel weer weg, twee ronden later gevolgd door zijn teamgenoot Schumacher. Häkkinen stopte ook snel, evenals Coulthard, die net voor Schumacher in tweede positie weer de baan op kwam. Inmiddels waren ook Frentzen en Herbert, beide met een probleem aan de aandrijfas, uitgevallen. Voor Luca Badoer was de race ten einde na een spin.
De slotfase van de race werd gekenmerkt door de strijd tussen Jarno Trulli en Rubens Barrichello om de zesde plaats, ofte wel het laatste resterende WK-punt, terwijl ook Damon Hill, na een mislukte pitstop teruggevallen van de vijfde naar de achtste plaats, bij dit groepje aansluiting vond. Ralf Schumacher profiteerde van Hills lange stop en pakte de vijfde plaats.
Hoewel Michael Schumacher nog het nodige probeerde, had hij geen enkele mogelijkheid om in de buurt te komen van de McLarens. Coulthard hield het hoofd koel en verdedigde zijn tweede plaats. Evenals vorig jaar eindigde de Spaanse Grand Prix dus in een dubbelzege voor het zilvergrijze team van Ron Dennis, met Mika Häkkinen voor David Coulthard. Voor de Fin was het de elfde Grand Prix-overwinning, voor McLaren was het de 34e dubbelzege. Michael Schumacher werd derde, voor teamgenoot Eddie Irvine, broer Ralf in de 400e Grand Prix van het team van Frank Williams en Jarno Trulli, die zijn eerste punt van het seizoen pakte.
Uitslag:
1. Mika Häkkinen, Fin, McLaren-Mercedes, 65r. in 1.34,14;665 (gem. 195,608 km/h)
2. David Coulthard, GBr, McLaren-Mercedes, op 6;238
3. Michael Schumacher, Dui, Ferrari, op 10;845
4. Eddie Irvine, Irl, Ferrari, op 30;182
5. Ralf Schumacher, Dui, Williams-Supertec, op 1,27;208
6. Jarno Trulli, Ita, Prost-Peugeot, op 1 ronde
Stand na 5 Grands Prix:
Rijders:
1. Michael Schumacher, 30 punten
2. Mika Häkkinen, 24
3. Eddie Irvine, 21
4. Heinz-Harald Frentzen, 13
5. David Coulthard, 12
6. Ralf Schumacher, 9
Constructeurs:
1. Ferrari, 51 punten
2. McLaren-Mercedes, 36
3. Jordan-Mugen Honda, 11
4. Williams-Supertec, 9
5. Benetton-Playlife, 8
6. Stewart-Ford, 6
Tekst: Albert Landman
De pole position ging, net zoals bij de vier eerdere verreden Grands Prix van het seizoen, naar regerend wereldkampioen Mika Häkkinen. De vijfde achtereenvolgende pole voor de Fin derhalve, maar zeker geen record, zoals Mercedes-sportdirecteur Haug in de euforie na de training veronderstelde. Dat is immers nog steeds in handen van Ayrton Senna, die eind 1988 en begin 1989 acht keer achtereen de pole pakte. De tweede startplaats was voor Eddie Irvine, gevolgd door David Coulthard, Michael Schumacher, Jean Alesi, die lange tijd snelste was, en Jacques Villeneuve, die het beste kwalificatieresultaat tot nu toe voor BAR behaalde.
Häkkinen pakte met een ware raketstart de leiding, terwijl Coulthard de tweede plaats nam en de Ferrari's keurig achter zich hield. Daarvan profiteerde Villeneuve, die bij het aanremmen van de eerste bocht de beide scharlaken bolides buitenom passeerde. Zover kwam Marc Gené bij zijn thuis-Grand Prix niet: een kapotte versnellingsbak bij de start maakte voor de Spanjaard een einde aan de race voordat deze goed en wel was begonnen. Ook Olivier Panis bleef bij de start staan, maar kon de wedstrijd, zij het met grote achterstand, vervolgen. Teamgenoot Jarno Trulli had een uitstekende start, want hij sloot, vanaf de negende plaats op de grid, direct achter de beide Ferrari's als zesde aan.
Terwijl de beide McLarens probleemloos weg konden rijden, verhoogde Michael Schumacher de druk op Jacques Villeneuve. De Canadees verdedigde zijn derde plaats met verve, maar verloor zijn positie in de 24e ronde, toen hij tegelijk met Schumacher de pits in reed. De Ferrari-crew voerde de stop sneller uit, waardoor Schumacher eerder kon vertrekken en ook Irvine een plaats kon goedmaken. Inmiddels had Häkkinen al een probleemloze stop uitgevoerd en was als tweede achter Coulthard weer aangesloten. Vier ronden later verloor Coulthard echter veel tijd, doordat hij te hard zijn box voorbijreed. Niettemin kon hij als tweede weer aansluiten, zodat de volgorde na de eerste serie pitstops luidde: Häkkinen voor Coulthard, Schumacher, Irvine, Villeneuve en Trulli. Uitvallers in de eerste helft van de race waren Zanardi en Panis, beide met een kapotte versnellingsbak in de pits, en Alesi, die van de baan raakte.
De tweede pitstop maakte een einde aan het hoopvolle optreden van Jacques Villeneuve: de Canadees kwam niet meer weg nadat een probeem aan de achtervleugel van zijn auto was verholpen. Pedro Diniz werd in eenzelfde situatie door een koppelingsprobleem uitgeschakeld, maar Irvine kwam binnen en snel weer weg, twee ronden later gevolgd door zijn teamgenoot Schumacher. Häkkinen stopte ook snel, evenals Coulthard, die net voor Schumacher in tweede positie weer de baan op kwam. Inmiddels waren ook Frentzen en Herbert, beide met een probleem aan de aandrijfas, uitgevallen. Voor Luca Badoer was de race ten einde na een spin.
De slotfase van de race werd gekenmerkt door de strijd tussen Jarno Trulli en Rubens Barrichello om de zesde plaats, ofte wel het laatste resterende WK-punt, terwijl ook Damon Hill, na een mislukte pitstop teruggevallen van de vijfde naar de achtste plaats, bij dit groepje aansluiting vond. Ralf Schumacher profiteerde van Hills lange stop en pakte de vijfde plaats.
Hoewel Michael Schumacher nog het nodige probeerde, had hij geen enkele mogelijkheid om in de buurt te komen van de McLarens. Coulthard hield het hoofd koel en verdedigde zijn tweede plaats. Evenals vorig jaar eindigde de Spaanse Grand Prix dus in een dubbelzege voor het zilvergrijze team van Ron Dennis, met Mika Häkkinen voor David Coulthard. Voor de Fin was het de elfde Grand Prix-overwinning, voor McLaren was het de 34e dubbelzege. Michael Schumacher werd derde, voor teamgenoot Eddie Irvine, broer Ralf in de 400e Grand Prix van het team van Frank Williams en Jarno Trulli, die zijn eerste punt van het seizoen pakte.
Uitslag:
1. Mika Häkkinen, Fin, McLaren-Mercedes, 65r. in 1.34,14;665 (gem. 195,608 km/h)
2. David Coulthard, GBr, McLaren-Mercedes, op 6;238
3. Michael Schumacher, Dui, Ferrari, op 10;845
4. Eddie Irvine, Irl, Ferrari, op 30;182
5. Ralf Schumacher, Dui, Williams-Supertec, op 1,27;208
6. Jarno Trulli, Ita, Prost-Peugeot, op 1 ronde
Stand na 5 Grands Prix:
Rijders:
1. Michael Schumacher, 30 punten
2. Mika Häkkinen, 24
3. Eddie Irvine, 21
4. Heinz-Harald Frentzen, 13
5. David Coulthard, 12
6. Ralf Schumacher, 9
Constructeurs:
1. Ferrari, 51 punten
2. McLaren-Mercedes, 36
3. Jordan-Mugen Honda, 11
4. Williams-Supertec, 9
5. Benetton-Playlife, 8
6. Stewart-Ford, 6