Div: Terugblik 2013 René de Boer
In de file in Moskou
From Russia with...traffic jams
Met de DTM kwam ik dit jaar ook voor het eerst in Rusland. Het verkrijgen van een visum was al een hele toer, gezien de enorme hoeveelheid papieren en gegevens die daarvoor moesten worden ingediend, en ook ter plekke bleek de logistiek niet altijd eenvoudig. Urenlang in de file staan schijnt er daar bij te horen. Het circuit is verder prima, al ligt het ver buiten de stad en had het qua omgeving net zo goed ergens in Duitsland kunnen zijn. Nee, dan toch liever Zandvoort, waar ik als altijd mijn drukste DTM-weekeinde van het jaar beleefde, maar wel weer genoot. Niet in de laatste plaats ook van het kampioenschap van Mike Rockenfeller, over wie ik ook al sinds 2001 schrijf.
Koken met DTM-kampioen Mike Rockenfeller in de studio van sterrenkok Johann Lafer (r.)
Koken met de kampioen
In november organiseerde Audi voor een heel klein gezelschap een leuke sessie met Rockenfeller: samen koken en eten in de studio van de bekende sterrenkok Johann Lafer. Zo leer je elkaar in een prettige, ongedwongen sfeer eens van een andere kant kennen. Aansluitend had ik nog een uitgebreid interview met Rockenfeller, dat heel plezierig was. Wel jammer overigens, dat Zandvoort volgend jaar niet meer op de DTM-kalender staat. Hoewel, als ze op de Lausitzring nou eens... Maar laten we niet op de feiten vooruit lopen.
Met aandacht luisterend naar een negenvoudig wereldkampioen
Lekker lang met Loeb
Over Zandvoort gesproken: de Masters in juli waren weer als vanouds, met gelukkig voor het eerst sinds vele jaren weer eens een groot Formule 3-veld, en de FIA GT Series als prachtige aanvulling. Dat ik een groot fan ben van de Formule 3 is geen geheim en het doet goed om te zien dat de terugkeer van het EK als zelfstandige serie de klasse een impuls in de juiste richting heeft gegeven. Laten we in dat verband hopen dat ook de Masters nog een tijdlang zullen bestaan, de 25e editie moet er in ieder geval komen! Tijdens de Masters had ik ook een lang interview met één van de meest succesvolle autosporters aller tijden: negenvoudig rally-wereldkampioen Sébastien Loeb. Het was bepaald niet eenvoudig om het gesprek voor elkaar te krijgen, maar toen we eenmaal aan de praat raakten, nam hij gelukkig ruimschoots de tijd. Ik publiceerde het verhaal op deze site, in het tweemaandelijkse blad CitroExpert, in de Japanse AutoSport, in het Amerikaanse weekblad Motorsport Illustrated News en in het Oostenrijkse maandblad Rally&More. Begin oktober was ik ook bij Loebs laatste WK-rally in de Elzas, waarmee voor mij de cirkel rond was: in 2001 was ik in San Remo bij zijn eerste WK-rally met Citroën, een jaar later bij zijn eerste WK-overwinning in Duitsland. Komend jaar hoop ik Loeb een aantal keren in actie te kunnen zien in het WTCC, waarin hij samen met viervoudig kampioen Yvan Muller voor Citroën een waar 'dreamteam' vormt.
Met Giacomo Agostini tijdens de Historic Grand Prix Zandvoort
Een ander leuk interview had ik tijdens een ander evenement op Zandvoort, dat opnieuw één van mijn persoonlijke hoogtepunten van het jaar was: de Historic Grand Prix. Daar sprak ik met Giacomo Agostini. In alle eerlijkheid heb ik heel weinig met motorfietsen, maar dit is toch wel een heel bijzonder iemand en het gesprek met hem was weliswaar kort, maar erg plezierig. Nog geen uur later stonden we naast elkaar aan de bar van de 'Mickey's', kijkend naar de MotoGP vanuit Silverstone, 'Ago' met een bakje frites met mayonaise in de hand. Sterallures? Nooit van gehoord.
Voor mij circuit nummer 82
Amerika, Australië
In de laatste maanden van het jaar stond er voor mij iedere maand wel een intercontinentale vlucht op het programma. Dat begon in september met een 'sportwagen-weekeinde': American Le Mans Series en het FIA World Endurance Championship op het vorig jaar geopende Circuit of the Americas in Austin, Texas. Mooi circuit en een erg prettige stad. Leuke races bovendien, al kwam er bijna niemand kijken. Voor mij was het, na Moskou, het tweede nieuwe circuit van dit jaar, wat het totale aantal bezochte circuits op 82 bracht. In oktober volgde een bezoek aan een circuit waar ik vorig jaar al een keer was, maar een race die al járenlang op mijn lijstje van ooit-nog-te-bezoeken-evenementen stond: de 1000-kilometer-race van Bathurst. Goed, sommige mensen verklaarden me voor gek: even voor een weekeindje heen en weer naar Australië (en met mijn bijna twee meter nog opgevouwen in de economy class ook!). Bijna 30 uur onderweg van deur tot deur was ook wel vermoeiend, maar het evenement was meer dan de moeite waard. De V8 Supercars bleken in het echt nog spectaculairder dan ik had verwacht, en de show die de toeschouwers geboden kregen was fenomenaal! Prachtig ook om Jeroen Bleekemolen er zo goed te zien presteren, wat hij nog overtrof door zijn podiumplaats, een paar weken later in Surfers' Paradise.
Bathurst, daar kun je wel 30 uur voor reizen, al is het maar voor één weekeinde...