Retro: De cursus avonturen van Jopie Corvette

Een racecursusverhaal uit de midden jaren 70, waarin een kleine Amsterdammer opviel door zijn ruige manier van rijden en de grootste lol had in het vermaken van de toeschouwers. Eén man had er echter helemaal geen plezier aan beleefd. Zijn gestrande Simca werd het slachtoffer van een op hol geslagen Corvette. Hoe dit allemaal af liep lees je in dit verhaal.

Tekst: Gerrie Hoekstra
Foto’s: Gerrie Hoekstra en Gerrit van den Nulft

A Hard Driving Man
Wij waren in de beginjaren zeventig altijd aanwezig op het circuit van Zandvoort. Met wij bedoel ik een groep Zandvoortse tieners die bezeten waren van autosport en niets van alle actie wilden missen. In de wintermaanden begon rond twee uur de racecursus van Rob Slotemaker en zijn medewerkers. De nieuwe Panoramabocht was onze vaste stek en daar regelden wij op onze manier de veiligheid. Soms stond je de hele middag te blauwbekken van de kou en was er niets te doen, maar er waren ook dagen bij met flink veel schuivers. Bij calamiteiten waarschuwden wij dan met handgebaren de aanstormende auto’s. Ook haalden wij onfortuinlijke cursisten uit hun beschadigde cursusauto’s. Kortom wij vermaakten ons wel en van de meeste gebeurtenissen werden er foto’s gemaakt. Rond half vijf werd het altijd wat spannender. De cursisten werden dan los gelaten voor echte races van twee of drie ronden. Bij het invallen van de duisternis rond vijf uur was het feest meestal over en pakten we snel de fiets richting restaurant La Course voor de prijsuitreiking. Onder het genot van een broodje kroket en een cola luisterden we naar de woorden van Rob, die bij elke winnaar wel een leuk verhaaltje wist te vertellen. Als we geluk hadden dan werd er nog een racefilm vertoond, al werd de spectaculaire racefilm ‘A Hard Driving Man’ na meerdere malen wel een beetje voorspelbaar.

Amerikaan in vlammen
In al die jaren cursus kijken zijn er een aantal gebeurtenissen in de vergetelheid geraakt. Echter één man zal ik niet snel vergeten. Rudolf, een kleine rossige Amsterdammer, werd in 1975 cursist. Niet om zelf wat te leren, maar om andere mensen te vermaken. Ook had ie niet één van de gemakkelijkste cursus auto’s meegenomen.



Een gigantisch grote en brede Amerikaanse sloep was nu niet het prototype van een cursusautootje. Het kleine mannetje kwam met moeite boven het grote stuur uit en het publiek werd vermaakt met een zo dwars mogelijke rijstijl, wel in de geest van Slotemaker, maar toch anders. De wagen kreeg enorm op zijn donder, doordat elke curbstone vol werd genomen, en dacht op een gegeven moment ‘nu is het welletjes’.



In het gedeelte dat nu de Slotemakerbocht heet, weigerde de auto verder zijn diensten en brandde door kortsluiting compleet af. Pech voor Rudolf, die zijn bruine leren jasje vergeten was weg te halen van de achterbank. Een half verbrande stapel bankbiljetten puilde na afloop uit zijn verschroeide jas.

Jopie Corvette
Wie dacht dat dit voor Rudolf het einde betekende van de cursus had het mis. Een week later kwam er een rode Corvette de baan opgereden, met aan het stuur een breed glimlachende Rudolf. De bezoekers werden wederom vermaakt met zijn aparte rijstijl en ook voor ons groepje aan de andere kant van het circuit, mede wellicht opgejut, draaide hij de éne na de andere donut. Hij kreeg van ons al snel de bijnaam Jopie Corvette en hij vond het allemaal prachtig.
In februari 1976 werd de laatste cursusdag verreden. Een week later waren de examens. Veel nationale coureurs kregen de mogelijkheid om hun nieuwe auto’s alvast uit te testen voor de komende Paasraces. Zo ook Rob Leeuwenburgh. Zijn maagdelijke witte Simca Rally 1 draaide zijn rondjes tussen alle cursisten.