Retro 1987: Rampartijen in strijd om de titel tijdens Finaleraces Zandvoort

De finaleraces 2012 kende bij de Dutch GT veel ophef en ruzies die op de baan tot crashes aan toe werden uitgevochten. Maar wie de geschiedenis van de nationale autosport een beetje kent, weet dat hier niets nieuws aan de hand is. Ook 25 jaar geleden, tijdens de slotraces van het seizoen 1987, gebeurden er dingen, waar geen wedstrijdleider blij van zou worden. "Ik wilde in de baan de zaken rechtzetten, maar hij was kennelijk zo bang dat hij niet langs me durfde’’, stelde één van de titelkandidaten na afloop. "Toen hij toch naast me zat, heb ik hem direct een dreun verkocht. Al schaam ik me achteraf dat ik zo gereden heb.’’ Leuk detail over de afsluitende races van 1987: ene Patrick Huisman maakte sponsorloos zijn debuut en reed direct goed mee in de Squadra Bianca.

Tekst: Matthé IJzerman en Gerrie Hoekstra
Foto's: Gerrie Hoekstra

De finale van het seizoen. Het vaste decor voor winnaars en verliezers. En die waren er natuurlijk ook in 1987. Net zoals er traditioneel met het mes tussen de tanden werd gestreden.



Hemmes kampioen Groep N
De verrassende kampioene van de Groep N is Henny Hemmes. Voor de race waren de acteurs er al op gewezen dat de wedstrijdleiding geen genoegen zou nemen met intimidatiespelletjes en zo werd het ineens een hele andere race. "De afspraak was dat we alleen iets zouden ondernemen als Theo Koks bij kon blijven. Maar toen die in de rondte ging, zijn Jeroen en ik er vandoor gegaan. Tenslotte heb ik ook verantwoording af te leggen tegenover mijn sponsors’’, aldus winnaar Arie Ruitenbeek.

Maar die gezamenlijke rit duurde niet lang, want al na vier ronden kwam de Playboy-Cosworth de pits in met een lekke koppakking. Maar noch Gerrit van Kouwen noch Henny Hemmes was daarvan op de hoogte. "Ik wist niet eens dat ik toen op kampioenspositie reed’’, verklaarde de kersverse kampioene na afloop. "Ik probeerde de race zo goed en kwaad als het ging uit te rijden omdat ik al de hele tijd werd geplaagd door storingen met het ABS. Ik zag Theo Koks voorbij komen en dacht dat het spel daarmee over was. Nu ben ik dus toch kampioen en al heeft het de laatste tijd enorm gerommeld, ik ben toch heel blij met de titel. Zeker na al de pech die wij dit seizoen hebben gehad. De klasse is me overigens wel tegengevallen. Veel te weinig echte duels en een reglement dat teveel rammelt. Alleen de verplichte straatbanden zijn me meegevallen, zeker de Bridgestone waar ik op rijd. Maar dat is niet voldoende om volgend jaar door te gaan met de Groep N. De Cosworth staat nu te koop en ik ben druk bezig met het uitwerken van drie alternatieven. Maar één ding moet ik tot slot nog kwijt: ik wil iedereen, de rijders en vooral ook de OCA-leden, die me de afgelopen weken hebben gebeld om steun te betuigen, hierbij bedanken.’’

Theo Koks toonde zich een uitstekend verliezer: "Ik was niet eens echt kwaad toen Gerrit me in de Tarzanbocht rond tikte. Voor mij was het alleen een reden om er nog eens vol tegenaan te gaan en ik geloof dat ik mezelf in de rest van de race best bewezen heb.’’



Geen dubbelspel Postmaa
John Postmaa kon ook nog kampioen worden in de klasse tot 2000cc, maar dan moest hij het liefst winnen. De voorgeschiedenis zou wat hem betreft echter de hoofdrol spelen: "Ik werd in juli gediskwalificeerd omdat ik een omweg naar de keuring had gemaakt. Het bleek bij navraag dat de monteur van Joop Bodt me bij de TC had aangegeven. Ik heb dat zelf bij Koop geverifieerd. Heel kinderachtig, want al reed ik de verkeerde kant op, ik was zoals de reglementen voorschrijven terstond bij de keuring. Alleen had ik stomtoevallig niet de kortste weg genomen en dat was volgens een aanvullend reglement verplicht. Het kostte me uiteindelijk de overwinning en de twintig punten. Ook het beroep bij het CAR verloor ik. Ik moet je eerlijk bekennen dat ik in de race echt op Joop heb zitten wachten. Dan maar in de baan de zaken rechtzetten. Maar hij was kennelijk zo bang dat hij niet langs me durfde. Ja, één keer toen het niet anders kon. Ik heb hem toen ook meteen een dreun verkocht, maar goed, achteraf schaam ik me ook weer voor mezelf dat ik zo heb gereden.’’

Joop Bodt had op zijn beurt natuurlijk een heel andere mening: "Het klopt dat een medewerker van de Elan-dealer het gebeuren, samen met een OCA-lid overigens, heeft gadegeslagen. Die laatste heeft er trouwens iets van gezegd. Ik zag Postmaa bij de TC van de verkeerde kant aankomen en heb hem daarop voor gelaten. Hij moest als ervaren coureur toch beter weten. Ik begrijp niet dat hij zich op mij wilde wreken. Ik ben er toch niet schuldig aan dat hij verkeerd rijdt. En hij weet dat ik zuinig op mijn auto ben. Om me dan eerst in de training al in mijn deur te rammen en het in de race nog eens dunnetjes over te doen, dat vind ik beneden peil. Het klopt dat ik heb geprobeerd uit zijn buurt te blijven. Ik koop er toch immers niets voor! Trouwens, in die bewuste race in juli heeft hij met handen en voeten geprobeerd mij uit zijn slipstream te houden en zo de race te winnen. Op zich niet te tolereren gedrag, maar ik heb er niet tegen geprotesteerd.’’



Juniorengevecht
Frank Eglem en Frans Vörös reden de hele race bumper aan bumper maar wat de Interstate-rijder ook probeerde, hij kwam er niet langs. "En om nu door het uitdelen van een tik kampioen te worden, zag ik ook niet zitten. In de laatste ronde zat ik in de Panoramabocht naast Frank, maar werd te veel naar buiten gedreven. Maar in wezen had ik het bij de start al verbruid toen ik te veel wielspin had. Al viel het me wel op dat Frank voor de bochten heel vroeg remt.’’ Eglem: "Dat kan wel wezen, maar ik kom wel steeds sneller de bocht uit en daar lag toch de winst’’, aldus de nieuwe kampioen.

Pechvogels
Kees Tijsterman zocht zijn heil tijdens de Groep N-race op het onverhard, maar voor de Mitsubishi Starion betekende het uitstapje bij Bos-Uit meteen het einde van de race. John Hoogendoorn werd voor het eerst winnaar van de klasse tot 2000cc, terwijl Geerlof Stam met een defecte turbo de strijd moest staken. Ook met turboproblemen kampte Evert Bolderheij. Die daardoor dit keer na wederom een enerverend gevecht de eer aan Berend Oeberius Kapteijn moest laten. Gerrit van Kouwen, die in de openingsronde Theo Koks had aangetikt, staakte de strijd vlak voor de finish met een kapotte radiator.