Retro: Jackie Stewart en de helende handen van zijn Nederlandse masseuse
Voorvechter veiligheid
Stewart, in zijn glorietijd getooid met Beatle-coupe en een grote zwarte zonnebril, was een fervent voorvechter voor meer veiligheid binnen de autoracerij waar dodelijke ongelukken aan de orde van de dag waren. Zo verrichtte Stewart pionierswerk bij het ontwikkelen van vuurvaste kleding. En droeg hij als eerste een integrale racehelm, in plaats van het voor die tijd gebruikelijke ’dekseltje’ met bijbehorende ’skibril’.
Sport te veilig?
Het waren innovatieve ideeën, waarmee Stewart zich vreemd genoeg bepaald niet populair maakte. Hij werd er regelmatig van beticht dat hij de sport te veilig wilde maken; de coureurs in watten wilde wikkelen om ze te beschermen. "Onzin’’, brieste de Brit dan, "het enige wat ik wil is de onnodige gevaren elimineren. Die commentaar gevende mensen weten totaal niet waar ze over praten. Want wanneer zijn zij voor het laatst met 150 mijl per uur tegen een muur gereden? Nou?’’
Doorzetter
De boezemvriend van acteur Sean Connery liet zich echter niet uit het veld slaan door alle oppositie. Als hij namelijk iets in zijn hoofd heeft, zet-ie door. "Waar Jackie ook is, híj bepaalt wat er gebeurt’’, weet Diesbergen. "Jackie is altijd erg nadrukkelijk aanwezig. Een soort Johan Cruijffie, maar dan met iets meer intuïtie.’’
’Where is Willemien?’
Zware ongelukken heeft Stewart, die in 1997 zijn eigen Formule 1 renstal opstartte maar deze in ‘99 aan Jaguar heeft verkocht, niet vaak meegemaakt. Al staat die enorme klapper uit 1966 op het circuit van Spa-Francorchamps nog op zijn netvlies gebrand. De Belgische baan was zó nat, dat de BRM van Stewart door aquaplaning snoeihard van de baan schoot. Mede omdat hij een tijd bekneld zat in het wrak, had de Schot angstige momenten.
"De doktoren wisten eigenlijk niet wat ze met zijn verwondingen aanmoesten’’, herinnert Diesbergen zich. "Jackie bedacht zich geen moment en zei ’Where is Willemien?’ Waarna ik direct naar zijn huis in Genève ben afgereisd. Hij was er vreselijk aan toe. Zijn lichaam was echt stoffer en blik werk. Maar na een week van intensief behandelen, had ik ’m weer boven Jan. Daar stond ikzelf ook van te kijken. Later begreep ik dat ik beschik over magnetiserende handen, die een zeer heilzame werking met zich meebrengen.’’
Fraai cadeau
Zijn volgende GP-zege droeg Stewart op aan Willemien Diesbergen. De Schot was zo blij met zijn wederopstanding, dat hij z’n masseuse een fraai cadeau wilde schenken. "Later zeiden ze tegen me dat ik echt álles had kunnen vragen’’, vertelt Diesbergen. "Maar ik ben niet zo materialistisch ingesteld. Daarom vroeg ik zo’n grote zwarte raceband. Dat vond ik wel geinig. Later heb ik die band aan een verzamelaar weggegeven.’’
Schuilnaam
De zoon van een garagehouder, die zijn liefde voor de racerij aanvankelijk geheim wilde houden voor z’n moeder Jean en ooit onder de schuilnaam ’A.N. Other’ reed, groeide uit tot de beste coureur van zijn tijdperk. Het was een droom die hij sinds zijn 14de levensjaar koesterde, toen hij - kijkende naar de raceverrichtingen van zijn oudere broer Jimmy - de legendarische woorden ’God gave me a pair of hands to drive a car’ uitsprak.
Olympische Spelen
De Schot, in 1972 door de Engelse koningin benoemd tot ’Officer of the British Empire’, was bovendien een fantastisch kleiduivenschutter. Slechts door een onverklaarbare inzinking tijdens de laatste ronde van een kwalificatiewedstrijd, liep de 21-jarige Stewart in 1960 de Olympische Spelen van Rome mis.