Dragracing: Main Event van uitersten

Een vlekkeloos verloop kende de Main Event op Santa Pod bepaald niet. Naast de regen, zorgden oildowns, crashes en problemen met de baan voor veel oponthoud, waardoor de eliminaties van de eerste ronde van het FIA en UEM Europees Kampioenschap pas om negen uur ’s avonds konden worden afgerond. Ondanks de uitstekende kwalificatieposities van de Nederlandse Pro Modified-rijders ging de winst in de wedstrijd naar de Zwitser Bruno Bader. De eer van de lage landen werd daarop hooggehouden door de Belg Danny Bellio, die de klasse Top Methanol Funny Car op zijn naam schreef. De koningsklasse Top Fuel leverde een overwinning op voor de Fin Risto Poutiainen.

Tekst: Remco Scheelings
Foto’s: Remco Scheelings

Zoals bijna gebruikelijk speelde het onvoorspelbare Engelse weer de Main Event op Santa Pod parten. De eerste kwalificatiedag begon al later maar desondanks lukte het (door tot ’s avond negen uur door te rijden) toch om alle FIA en UEM klassen twee kwalificatieronden te laten afwerken. De tweede kwalificatiedag op zondag verregende totaal. Op bank-holiday-maandag, de dag van de eliminaties, kon door problemen met onder de baan opkomend water, pas laat in de ochtend met de wedstrijd worden gestart. Vervolgens zorgden oildowns van enkele Top Fuelers, een crash van een Super Street Bike-rijder en de Duitse Super Pro ET-rijder Henning Blume, voor langdurig oponthoud, waardoor diverse klassen pas rond 19.00 uur aan hun halve finales konden beginnen. Slechts een paar minuten voor de geluids-deadline van negen uur in de avond lukte het om de finales van alle FIA en UEM klassen te laten verrijden. Gevolg van alle haast was wel dat in bijna alle finales maar één deelnemer aan de start stond, omdat de andere finalist de in de halve finale opgelopen schade niet op tijd had kunnen herstellen. En dat kan toch niet de bedoeling zijn als climax van drie dagen dragracen op Europees niveau..


Regelmatig moesten de in de line-up wachtende auto's en motoren tegen de regen worden beschermd

Daarnaast speelde de vooraf al geuite kritiek op de baankwaliteit van Santa Pod op. Weliswaar was het startgedeelte nu goed maar de hobbels in de linkerbaan en voorbij de finishlijn zorgden voor de nodige listige situaties. Zo kreeg Danny Bellio zijn Top Methanol Funny Car niet voor het eind van de baan tot stilstand, raakten Rob Turner en Bellio elkaar bijna in de finale en sneuvelde diverse keren onderdelen van de tijdwaarneming in het midden van de baan. Maar gelukkig werd er ook nog volop geracet met soms verrassend snelle tijden en opvallende uitslagen.


Stig Neergaard

Finse winst
In de Top Fuel klasse eiste Risto Poutiainen, runner-up van 2011 met een tijd van 4,101 seconden (over 1000 voet) in de laatste kwalificatierun de snelste tijd voor zich op en verwees daarmee Stig Neergaard (4,115 seconden) naar plaats twee. Met een derde plaats deed debutant Duncan Micallef, de eerste Maltese Top Fuel-rijder ooit, het uitstekend. Door de nodige technische problemen kwam Anita Mäkelä niet verder dan plaats vier. Met zijn nieuwe combinatie kon Chris Andrews slechts één proefstart maken en bleef daardoor steken op plaats zeven.


Duncan Micallef

In de eerste eliminatieronde werd Mäkelä verrassend geklopt door haar Finse landgenoot Jari Halinen terwijl Micallef zijn eerste eliminatieronde ten koste van een opnieuw tegenvallende Micke Kågered in winst omzette. In de halve finale was Micallef ook sneller dan Neergaard maar trok een rood licht en schakelde daarmee zichzelf uit. Dat de rijder uit Malta echter een aanwinst is voor de titelstrijd, mag duidelijk zijn.


Risto Poutiainen (voorgrond) verslaat Jari Halinen

Aan de andere kant van de eliminatieladder klopte Poutiainen zijn landgenoot Halinen en stond zo in de finale. Omdat Neergaard in de halve finale een zware motorschade had opgelopen, bleef Poutiainen in de finale zonder tegenstander en pakte in 4,21 seconden de allereerste FIA EK-overwinning uit zijn carrière.