Racing Shows: Essen Motor Show een must voor autosportliefhebbers

Der Nürburgring bestond eigenlijk uit 2 circuits, de 22,810 km lange Nordschleife en de 7,747 km lange Südschleife, die door de 2,238 km lange start-en finish waren verbonden. De totale lengte van de Ring bedroeg 28,265 km met 88 linkerbochten en 84 rechterbochten. Na de renovatie in 1971 waren het 33 linker-en 40 rechterbochten.
Sommige passages op het circuit zoals Hatzenbach, Döttinger Höhe, Flugplatz, Schwedenkreuz, Adenauer Forst, Breidscheid, Hohe Acht, Wippermann ,Pflanzgarten en Schwalbenschwanz zijn legendarisch geworden. Het circuit stelde de coureur en zijn bolide op de proef, een gevecht van mens en machine. Zeer zeker het weer met vaak mist, sneeuw en regen in aanmerking genomen.

Tot WO ll was Rudolf Caracciola, die in 1927 bij de opening de Eifelrennen had gewonnen, de meest succesvolle coureur. Hij zegevierde vijf maal bij de Großen Preis von Deutschland (1928, 1931, 1932, 1937 und 1939) en nog driemaal bij de Eifelrennen (1931, 1932 und 1935). In feite werd twee keer per jaar een F1 GP in de Eifel gereden. Auto Union en Mercedes domineerden de wedstrijden. Van 1939 tot 1949 werd de historie door WO ll onderbroken. In mei 1949 was er weer een Eifel-Pokal-Rennen, dat werd gewonnen door de latere Mercedes-Benz-Formele 1-coureur Karl Kling in een Veritas.



Op 20 augustus 1950 was er weer een GP van Duitsland die nog niet voor het WK F1 meetelde maar wel door Alberto Ascari met een Ferrari-Formule 2 werd gewonnen. In 1951 won de Italiaan Ascari ook de eerste echte Fl WK Grand Prix op de Nürburgring.



In 1953 werd voor het eerst een race voor het Sportwagenwereldkampioensachap verreden, de „ADAC-1000-Rennen“.