Dragracing: Ladies day bij The Main Event op Santa Pod

Mats Eriksson

Extreem sterk veld in Pro Mod
Pro Modified had met 17 deelnemers niet alleen het grootste, maar gezien de minimale onderlinge verschillen in de top tien ook het sterkste veld. Na de eerste kwalificatiedag werd de poleposition ingenomen door Mats Eriksson met 5,83 seconden, op de voet gevolgd door Michel Tooren die met 5,87 seconden voor het eerst onder de 5,9 seconden wist te duiken. Meervoudig kampioen Michael Gullqvist sloot dag één af op plek drie, met Marck Harteveld in ook een persoonlijk record en zijn eerste 5,8 seconden (5,88 seconden) op vier.


David Vegter

Op de tweede kwalificatiedag ging het echter alleen nog maar sneller en werden de onderlinge verschillen nog kleiner. Na problemen met tyreshake bij zijn eerdere runs, sloeg eerst David Vegter toe door in zijn derde run met 5,82 seconden van de twaalfde naar de eerste positie te springen.


Jan Ericsson

Na drie mislukte pogingen was daar in run vier echter opeens toch weer regerend kampioen Jan Ericsson die 5,76 seconden op de klokken zette en zich daarmee definitief op één nestelde. Eriksson wist zijn tijd van dag één niet te verbeteren en zakte terug naar plek drie, terwijl Bruno Bader met 5,85 seconden naar de vierde positie steeg.


Michel Tooren

Met een nog iets snellere 5,87 seconden (5,871 seconden) was Tooren op vijf de tweede Nederlander, terwijl Harteveld zijn tijd niet verbeterde en de kwalificatie afsloot op plek negen. Het hoge niveau werd nog eens onderstreept door het feit dat maar liefst elf rijders zich kwalificeerden met een tijd onder de 6 seconden, waarvan ook nog eens negen onder de 5,9 seconden.


Marck Harteveld

De eerste eliminatieronde verliep voor de drie Nederlanders meer dan uitstekend. Vegter dook met 5,76 seconden zelfs weer onder de 5,8 seconden, de grens die hij een week eerder bij The Doorslammers voor het eerst had weten te doorbreken. Harteveld scherpte zijn persoonlijk record verder aan tot 5,86 seconden en liet Gullqvist kansloos, terwijl Tooren met 5,81 seconden en een eindsnelheid van maar liefst 250 mph twee persoonlijke records verpulverde en daarmee doorging naar de kwartfinales.


David Vegter

In de kwartfinales viel echter vrij onverwacht het doek voor de Nederlanders. Harteveld bood mede door een sterke reactietijd goed partij tegen Ericsson, maar tegen de 5,78 seconden van de Zweed was de Nederlander, die bleef steken op 5,95 seconden, niet opgewassen. Tooren haalde ook net niet het niveau van ronde één en moest het met zijn 5,98 seconden afleggen tegen Bader (5,84 seconden). Nog zuurder was het voor Vegter die met 5,77 seconden opnieuw erg snel was, maar door een mindere reactietijd toch werd uitgeschakeld door een sterk presterende Bobby Wallace (5,83 seconden).


Bobby Wallace

Wallace had daarna een bye run naar de finale omdat Andres Arnover in de kwartfinales een zware motorschade had opgelopen en in de halve finale verstek moest laten gaan. In de andere halve finale raakte Bader in zijn run tegen Ericsson meteen na de start (vermoedelijk door tyreshake) in grote problemen, belandde met de zijkant van de auto hard tegen de muur en was daarmee uitgeschakeld.


Finale

In de finale bewees Ericsson zijn grote vorm door met 5,74 seconden de snelste tijd van het weekend op de klokken te zetten en Wallace (6,44 seconden) kansloos te laten. Met een 5,7 seconden in de kwalificatie en drie 5,7 seconden runs en een langzaamste tijd van 5,83 seconden in de eliminaties, bewees regerend kampioen Ericsson niet alleen de snelste maar ook de meest constante combinatie van het veld te hebben. En dus was de Zweed de terechte winnaar.