Dragracing: Vuurwerk bij European Finals op Santa Pod
Jimmy Alund
Beslissing in de finale
In de Pro Stock klasse werd de titelstrijd pas in de allerlaatste run van het seizoen beslist. Zoals verwacht pakte Jimmy Alund, de nummer drie in de tussenstand, met 6,55 seconden de snelste kwalificatietijd, gevolgd door Magnus Petersson, de nummer twee in het kampioenschap. Pas op plaats vier leider Michael Malmgren.
Magnus Petersson
De eerste eliminatieronde leverde angstige momenten op voor Thomas Lindström. In zijn run tegen Malmgren raakte de runner-up uit het kampioenschap van vorig jaar uit de koers en slingerde wild en op twee wielen over de baan om uiteindelijk na een flinke schuiver onbeschadigd tot stilstand te komen.
In de halve finale moest Alund het opnemen tegen Malmgren, waardoor er één titelkandidaat zou afvallen. In 6,56 tegen 6,70 seconden rekende de regerend kampioen af met Malmgren en daarmee moesten Alund en Petersson in de finale gaan strijden om de Europese titel..
De beslissende finale met in de voorgrond Jimmy Alund
Alund was echter niet te kloppen en in 6,57 seconden pakte de Zweed de winst en genoeg punten om Petersson in de stand te passeren en zijn negende (!) Pro Stock-titel veilig te stellen.
Michael Gullqvist
Nederlanders sterk
Pro Modified was met 19 deelnemers weer de grootste FIA klasse in Engeland. Mattias Wulcan had als leider in de tussenstand met veertig punten voorsprong een redelijke marge op zijn naaste belager Michael Gullqvist, maar kon zich geen misser veroorloven. In de kwalificaties maakte regerend kampioen Gullqvist meteen zijn bedoelingen duidelijk door met 5,89 seconden de snelste tijd op de klokken te zetten.
Marc Meihuizen
Met een uitstekende 5,983 seconden dook Marc Meihuizen voor de zoveelste keer onder de 6-secondengrens en leek daarmee lange tijd de tweede plaats voor zich op te eisen. In de laatste run was het echter Andy Robinson die met 5,96 seconden voor het eerst onder de 6 seconden dook en de Nederlander naar de derde plaats verwees. Ook Bruno Bader wist uiteindelijk, na de afgelopen twee jaar al ontelbare runs in de 6,0 seconden te hebben afgeleverd, met 5,987 seconden de magische 6-secondengrens te doorbreken. Achter de als vierde gekwalificeerde Bader pas titelfavoriet Wulcan en nummer drie in de tussenstand Roger Johansson. David Vegter werd geplaagd door tyre shake, maar kreeg toch nog een 6,168 seconden op het scorebord, goed voor de negende kwalificatiepositie.
David Vegter
De eerste eliminatieronde leverde voor de favorieten geen verrassingen op. Vegter deed goede zaken door in 6,10 seconden de winnaar van Tierp, Tero Laukkanen het nakijken te geven. In de kwartfinale viel vervolgens de beslissing in de titelstrijd en daarbij speelden de Nederlanders een hoofdrol.
Vreugde bij de crew van David Vegter na de winst op de op dat moment onttroonde Michael Gullqvist
In een spannende strijd waarbij beide rijders met tyre shake te kampen kregen, klopte Vegter Gullqvist door, na de tyre shake-problemen, net iets eerder op het gas te gaan en zijn in het begin van de run opgelopen achterstand weg te werken.
Roger Johansson
Omdat vervolgens Meihuizen Johansson in een spannende run met 6,05 tegen 6,06 seconden het nakijken gaf, was de titel definitief voor Wulcan, die ten koste van Bader wel de kwartfinale wist te overleven.
Mattias Wulcan
De halve finale koppelde daarbij Meihuizen aan Robinson en Vegter aan Wulcan. Ondanks opnieuw de nodige tractieproblemen was Meihuizen een maatje te groot voor Robinson en stond daarmee in de finale. Vegter kreeg in zijn run ook weer te maken met tyre shake en moest in Wulcan (5,98 seconden) zijn meerdere erkennen.
De finale met in de voorgrond Marc Meihuizen
Wat een hoogtepunt voor Meihuizen had moeten worden, winst in de finale tegen Wulcan, wierp echter een zwarte schaduw over het tot dat moment zo mooie weekend van de Nederlander. Met een veel betere start had Meihuizen meteen een voorsprong op de Zweed. Tyre shake zorgde ervoor dat de Pontiac echter een stap opzij zette en hoewel Meihuizen de situatie in eerste instantie onder controle leek te hebben, schoot de auto opeens nog en keer naar rechts en raakte daarbij met de zijkant hard de muur. Uiteraard ging de winst daarmee naar Wulcan en zit de Nederlander, in plaats van met een trofee, opgescheept met een zeer forse schade.