Dragracing: Vuurwerk bij European Finals op Santa Pod

Chris Polidano verliest grip en ziet de titel bijna letterlijk in rook opgaan

Malta één-twee
In de Top Methanol Dragster klasse was één ding zeker, de titel zou naar Malta gaan, maar met één punt verschil tussen leider Chris Polidano en nummer twee Manty Bugeja lag de strijd nog volledig open. Inclusief zijn in de kwalificatie verdiende punten bedroeg de voorsprong van Polidano bij aanvang van de eliminaties nog steeds maar drie (later zeer beslissend blijkende) punten. In de eerste eliminatieronde leken de titelkansen van Polidano letterlijk in rook op te gaan. Meteen bij de start kreeg de Maltees wielspin en was uit de strijd.


Manty Bugeja

In de volgende run zou Bugeja kunnen profiteren en met de twintig punten voor de overwinning van die eliminatieronde, de titel in bezit krijgen. Maar dan moest de Maltees natuurlijk wel eerst afrekenen met Dennis Habermann. Met een veel betere reactietijd nam de Duitser bij de start een voorsprong en daar kon zelfs de 5,28 seconden van Bugeja (zijn eerste 5,2) niets aan veranderen. Door de uitschakeling van beide titelkandidaten bleven de totalen gelijk en ging de titel met drie punten verschil naar Polidano.


Een eenzame finale voor Timo Habermann

De finale tussen de broers Habermann eindigde in een anticlimax. Aangezien Dennis in de halve finale een zodanige schade had opgelopen dat hij niet meer aan de start kon komen, verviel de winst automatisch aan Timo.


Johan Lindberg

Gareth Ellis van niets naar alles
In de klasse Top Methanol Funny Car was het kampioenschap al beslist in het voordeel van Johan Lindberg, die daarmee de titel overnam van zijn broer Jonnie. Net terug van Indianapolis waar Jonnie met zijn kampioenschapsauto van vorig jaar de eerste kwalificatieplaats pakte en tot de halve finale wist door te dringen, zette het team ook in Engeland met een keurige 5,51 seconden de snelste tijd op de klokken.


Leif Andreasson

Leif Andreasson pakte met 5,60 seconden de tweede plaats, terwijl Danny Bellio in de laatste run een oplossing gevonden leek te hebben voor zijn tyre shake problemen en met 5,77 seconden weer serieus onder de 6-seconden dook.


Danny Bellio

In de eerste eliminatieronde viel het doek voor de Belg toen kort na de start toch weer tyre shake optrad. Bellio wilde zijn run al opgeven, maar zag vervolgens zijn tegenstander Gareth Ellis in de problemen komen. De Belg trapte het gas weer in, maar kwam aan de finish net een paar meter tekort. De schade bij Ellis aan motor en transmissie was echter zeer aanzienlijk. Met hulp van het team van (nota bene) Bellio werd snel de motor gewisseld, waardoor de jonge Engelsman in de halve finale alsnog aan de start kon verschijnen voor zijn run tegen Andreasson.


Gareth Ellis

De arbeid betaalde zich uit, want Andreasson kreeg gripproblemen waardoor Ellis in 5,75 seconden naar de overwinning kon rijden. In de finale verraste Ellis opnieuw, mede geholpen door de problemen van zijn tegenstander. Lindberg kreeg het vermogen niet op de baan en tot grote vreugde van het thuispubliek pakte Ellis zijn eerste FIA EK-zege.