Autosport.nl Hét autosport magazine op Internet
Retro diversen

Retro: Hans Herrmann 90 jaar

180223 Herrmann Mercedes Reims 1954
In 1954 nam Herrmann voor Mercedes deel aan de Franse Formule 1-Grand Prix in Reims

Vandaag viert de Duitse oud-coureur Hans Herrmann in Stuttgart zijn 90e verjaardag. Vanmiddag is er een ontvangst, gezamenlijk georganiseerd door Mercedes-Benz en Porsche, de twee merken waarvoor hij racete en waarvoor hij ook nog steeds ambassadeur is. Vanavond viert Herrmann samen met zijn echtgenote, familie en vrienden. "Het enige is dat ik wat moeilijk loop, omdat ik een paar jaar geleden voor een kleine operatie in het ziekenhuis lag en daar zo nodig zelf mijn bed uit wilde, waarop ik viel en mijn heup brak", vertelt Herrmann openhartig. "Voor de rest gaat het uitstekend met me." Dat hij één van de gevaarlijkste periodes in de autosport overleefde ("Er waren maanden dat mijn zwarte kostuum bijna iedere week uit de kast kwam") beschouwt hij als een van zijn belangrijkste wapenfeiten. Herrmann reed 18 Formule 1-Grands Prix, droeg in 1968 in Daytona bij aan de eerste 24-uurszege voor Porsche en zorgde in 1970 samen met Richard Attwood in de 917 voor de eerste Le Mans-overwinning van Porsche. Nog steeds is hij een graag geziene gast bij vele activiteiten.

Tekst: René de Boer (Twitter: @renedeboer)
Foto's: Archief Porsche AG, Archief Daimler, Rebocar

"Hoe lang heb je nodig, want ik heb 's avonds een afspraak om te gaan eten". Het had al een paar weken geduurd om een afspraak met Hans Herrmann voor elkaar te krijgen. Mijn doel was een uitgebreid interview voor een boekproject waaraan ik al een tijdlang bezig ben, en ondanks dat ik Herrmann in de afgelopen jaren met enige regelmaat sprak en spreek, had ik daar toch wel een paar uur voor nodig. Frau Schmid, zijn immer hulpvaardige en vriendelijke assistente, had me al gewaarschuwd: "Rondom zijn verjaardag is hij er niet, want dan gaat hij naar Zwitserland. Eigenlijk houdt hij niet zo van al die drukte. En dan is er Retro Classics, de oldtimerbeurs in Stuttgart, waar hij voor Porsche moet zijn." Uiteindelijk belde Herrmann zelf voor het maken van de afspraak en hij blokkeerde een hele middag. Zo zat ik vorig jaar in maart weer eens lange tijd aan de rustieke eikenhouten eettafel in de smaakvol ingerichte bungalow waar Herrmann en zijn echtgenote al tientallen jaren wonen. En zoals altijd was hij perfect voorbereid: "Ik heb alle races waarover we het gaan hebben nog maar even uitgetypt, zodat je precies weet met welke auto ik reed, wie de andere rijders waren en wat het resultaat was." Het werd een genoeglijke middag, en uiteindelijk had ik nog een paar onderwerpen op mijn lijstje toen hij weg moest voor zijn eetafspraak. Zoals dat vaak gaat. "Maar we zien elkaar binnenkort vast wel weer eens", zo zei hij.

Herrmann
Hans Herrmann in gesprek met AUTOSPORT.NL-redacteur René de Boer

Eigenlijk had Herrmann banketbakker moeten worden en het bedrijf van zijn ouders moeten overnemen. Zijn vader kwam in de oorlog om het leven, zijn moeder zette daarna de banketbakkerij voort en Herrmann volgde de opleiding in dat vak. "Maar in die jaren, net na de oorlog, was er bijna niks", herinnert hij zich. "Grondstoffen ontbraken, het was constant improviseren. En ik wilde veel liever racen." Voor de oorlog waren Bernd Rosemeyer en Rudolf Caracciola zijn helden. Na de oorlog hielp moeder Herrmann bij de aanschaf van een auto. "Ik had eerst een Wartburg, maar ik wilde een Renault of een Porsche en op advies van een kennis werd het een Porsche, een 356, die we in 1952 kochten bij de fabrieksvestiging in Stuttgart. Daarmee moest ik eerst een paar regelmatigheidswedstrijden, rally's en bergklims rijden, om een racelicentie te kunnen krijgen."

"Mijn bijrijder begreep er ook niks van"
De eerste rally, de Winterfahrt Hessen in 1952, was niet echt een succes: "Mijn bijrijder was ene Gräter, maar die begreep er ook niks van. We zijn tientallen keren verkeerd gereden, we hadden geen idee wat er allemaal in dat routeboek stond... Maar we zijn in ieder geval gefinisht. Na een paar rally's, waarin het steeds beter ging, reed ik op de Nürburgring mijn eerste race, waar ik vanwege een technisch defect uitviel, terwijl ik aan de leiding reed. Een onderdeeltje van een paar cent, Herbert Linge legde me later uit dat ik dat had moeten vervangen. Wist ik veel..."

180223 Herrmann LeMans1953
Al in zijn tweede autosportjaar in Le Mans, Hans Herrmann geheel links bij de Porsche 550

Korte tijd later startte Herrmann bij de Mille Miglia en al in 1953, zijn tweede racejaar kreeg hij van Porsche-sportbaas Huschke von Hanstein de uitnodiging om voor het fabrieksteam deel te nemen aan de 24 Uur van Le Mans. Daar werd hij samen met Helmut Glöckler direct winnaar van de klasse tot 1,5 liter met een 550 Coupé. Eind 1953 reed Herrmann ook de Carrera Panamericana in Mexico. Eerder dat jaar had Alfred Neubauer, hoofd van de raceafdeling van Mercedes, Herrmann uitgenodigd voor een selectie op de Nürburgring. "Het ging om de derde auto voor 1954, naast Fangio en Kling", aldus Herrmann. "Er waren vijf rijders voor de selectie uitgenodigd: Paul Frère, Günther Bechem, Hans Klenk, Fritz Riess en ik. Ik was behoorlijk verbaasd dat Neubauer belde, maar blijkbaar deed ik het goed, want ik werd gekozen. Dat leverde me wel een probleem op, want ik had al bij Porsche toegezegd om sportwagens te rijden. Neubauer vond dat helemaal niks: "Dan nemen we iemand anders", zei hij. Maar een paar dagen later belde hij weer, dat ze voor één jaar een uitzondering zouden maken. Zo werd ik fabrieksrijder voor Porsche en voor Mercedes, en tot op de dag van vandaag ben ik van beide merken ambassadeur."

180223 Herrmann Reims 1954 2
Herrmann in de Mercedes 'Stromlinie' tijdens de Franse Grand Prix in Reims 1954

Beroemd werd een situatie uit de Mille Miglia 1954, waarbij Hans Herrmann in de lage Porsche 550 Spyder net voor een passerende trein langs onder gesloten spoorbomen doorrijdt. Later dat jaar stond hij bij de terugkeer van Mercedes in de Formule 1 in Reims aan de start voor de Franse Grand Prix. Met de 'Silberpfeil' rijdt hij het ronderecord. In 1955 crashte Herrmann in de training voor de Grand Prix van Monaco zwaar en lag lange tijd in het ziekenhuis. Na het terugtrekken van Mercedes uit de autosport aan het eind van 1955 zette Herrmann zijn carrière voort met ondermeer Maserati, B.R.M. en Borgward, maar daarna keerde hij terug naar Porsche, waarmee hij in 1960 de 12 Uur van Sebring won. Het succes van Herrmann en Olivier Gendebien was de eerste overwinning voor Porsche in het WK voor lange-afstandsraces. Twee maanden later won Herrmann met Joakim Bonnier in een Porsche RS 60 Spyder de Targa Florio en dat jaar schreef Herrmann met een Porsche 718/2 ook de Europese Formule 2-titel op zijn naam.

180223 Herrmann Sebring 1956
Sebring 1956, waar Herrmann vier jaar later zou winnen

Successen in Daytona en Le Mans
Toch ontstonden er wat strubbelingen tussen Herrmann en Porsche, wat vooral te maken had met de opstelling van sportbaas Huschke von Hanstein. Herrmann zelf wil er niet teveel over kwijt, maar het is duidelijk dat hij zich bij Abarth, waarvoor hij drie seizoenen lang uitkwam, beter thuis voelde. In 1966 keerde hij terug naar Porsche, waar hij in het volgende jaar met een 911 R 'Sportomatic' samen met Jochen Neerpasch en Vic Elford de Marathon de la Route op de Nürburgring won. In 1968 waren er de overwinningen in Daytona en Sebring met de 907. In het seizoen 1969 won Porsche mede dankzij de successen van Hans Herrmann voor het eerst de WK-titel voor constructeurs. In Le Mans werd Herrmann dat jaar nipt verslagen door Jacky Ickx in de Ford GT40: het verschil bedroeg 120 meter. Een jaar later lukte het Herrmann samen met Richard Attwood wel: in de 917 van Porsche Salzburg behaalde het duo de eerste Le Mans-zege voor Porsche. "Van tevoren had ik al gezegd dat ik zou stoppen als we zouden winnen", aldus Herrmann, "en zo gebeurde het ook. Dat was mijn laatste race."

180223 Herrmann LeMans1970
De eerste Le Mans-zege voor Porsche in 1970, Herrmann/Attwood in de 917

Herrmann noemt de Zwitser Jo Siffert als rijder met wie hij het liefst de auto deelde. "Die ging heel behoedzaam met het materiaal om, maakte nooit iets kapot, maar was wel snel. Jammer dat hij er niet meer is." Waarmee de Duitser iets aanspreekt, dat voor hem een grote rol speelt. Herrmann laat geen gelegenheid onbenut om zijn dankbaarheid uit te spreken voor het feit dat hij, in tegenstelling tot vele vroegere collega's, het er levend van afgebracht heeft. 'Ich habe überlebt' is dan ook niet voor niets de titel van zijn autobiografie, die in 1971 verscheen. Naar een Duits sprookje is 'Hans im Glück' zijn bijnaam, omdat hij zo vaak het geluk had bij flinke ongelukken met de schrik vrij te komen. Zelfs een nooit opgeloste kortstondige ontvoering in 1991 overleefde hij zonder kwetsuren. Tot drie jaar geleden was Herrmann nog volop actief in zijn eigen onderneming, die ondermeer takelinstallaties voor bergings- en serviceauto's produceerde. Tegenwoordig doet hij het iets rustiger aan, maar nog steeds is hij graag voor Porsche en Mercedes bij oldtimerevenementen aanwezig. Vandaag viert hij zijn verjaardag, met zijn vrouw en zijn twee zoons en tal van bekenden.

180223 Herrmann Goodwood 2011
Met Stirling Moss op Goodwood, 2011

180223 Herrmann RetroClassics 2015
Handtekeningen zetten voor Porsche op de Retro Classics-beurs in Stuttgart
Reacties
Autosport.nl Hét autosport magazine op Internet