Retro: Wright/Gans/Wolfe winnen Spa Six Hours, Padmore historisch F1-kampioen
De Spa Six Hours van 2016 is gewonnen door Jason Wright, Michael Gans en Andy Wolfe. In voorgaande jaren greep het trio van Wolfe Manufacturing steeds naast de hoofdprijs, maar nu was het eindelijk raak. Intussen pakte Nick Padmore de titel in het FIA Masters Historic Formula One Championship. Hij moest winnen om het op zaterdag al te beslissen en deed dat doordat Loïc Deman – op weg naar winst in zijn thuisrace – in de laatste bocht zonder benzine kwam te staan...
Tekst en foto's: Mattijs Diepraam
De reden dat de GT40's toch weer de Spa Six Hours domineerden, had veel te maken met de raceduur van 5 uur en 25 minuten. Vooraf bracht een nieuwe bijtankregel veel onzekerheid, vooral voor de snellere auto's die veel brandstof verbruiken. Voor de editie 2016 was besloten om iedere auto – van GT40 tot MGB – bij elke tankstop niet meer dan 100 liter mee te geven, ook al hebben GT40's een benzinetank van 140 liter. Een slimme regel, want zo werd iedere deelnemer 'gelijk' behandeld, terwijl de keurmeesters niet elke auto hoefden te onderzoeken op een tankinhoud volgens homologatie. (Er zijn genoeg verhalen bekend over slimmigheden die daar de voeten mee traden.)
De maatregel was vooral in het nadeel van de auto's met ronkende Amerikaanse blokken – lees de Ford GT40's. Zouden de Jaguar E-types, de Aston Martin Project 212 of misschien zelfs een lichte TVR Griffith daarvan kunnen profiteren? Zeker toen de eerdere voorspelling van regen werd ingetrokken en het bleek dat het een volledig droge race zou worden, begonnen de meeste GT40-teams zich zorgen te maken: een extra tankstop zou best weleens nodig kunnen zijn. Hebben we dan wel genoeg voorsprong opgebouwd? Het was sowieso een beetje een Catch 22, want in de regen zouden de GT40's minder voordeel hebben van hun overvloed aan vermogen.
De redding kwam toen het voorprogramma uitliep. Een zwaar ongeluk van Sandy Watson in de Closed Wheel Race van de HSCC, twee races voorafgaand aan de Six Hours, zorgde voor stevige vertraging. De eerste Historic F1-race van het weekend kon moeilijk worden overgeslagen, evenmin als de uursrace voor de Woodcote Trophy en de Stirling Moss Trophy. Zo werd het een Spa Five-and-a-Half Hours, waarin de GT40's als vanouds voorop konden blijven rijden. Toch bleven ze – zoals altijd – lang niet allemaal rijden.
De Ford GT40 van de Amerikaan, Duitser en Brit namen al voor de helft van de race het initiatief, nadat vele favoriete GT40's vroegtijdig de strijd moesten staken, waaronder die van Gerhard Berger en het Nederlandse trio Hugenholtz/Hart/Pastorelli. De Lanzante GT40 van Richard Meaden (die de poletijd had gezet) en de twee oud-F1-coureurs Gerhard Berger en Paolo Barilla moest opgeven vanwege een ball joint die de geest gaf, Hans Hugenholtz werd door de Porsche van Winter/Williams/Redding opzij geduwd, waardoor de GT40 op de kerbs belandde. Door een kuil daarin kreeg de versnellingsbak een klap die hij niet overleefde.
De GT40 van Tony Wood en Martin Stretton bond de strijd aan met de winnende auto, maar legde 't aan het eind toch af. Waar had Stretton 'm verloren? "Ja, bijna, bijna. Eerst verloor ik tijd in een file bij het benzinestation en daarna toen mijn deur los kwam te zitten. Om die vast te zetten en uiteindelijk dicht te laten tapen, kwam ik twee keer binnen."
Maar Stretton had de race al gewonnen, de winnaars van 2016 waren de zege vorig jaar maar net misgelopen. "We hebben twee drivethroughs gekregen omdat ze kennelijk vonden dat we te snel gingen", zei Michael Gans over de straffen voor het overschrijden van de track limits, die weer rijkelijk werden uitgedeeld. "Verder hadden we een uiterst kalme, rustige race. Helemaal volgens plan."
De volgende dag, achter het podium van de FIA Masters Historic Formula One, waarin Jason Wright als derde finishte in de pre-78-klasse, blikten we nog even terug met een van de winnaars. "Ik had gisteren de mooiste middag van mijn leven. De GT40 reed zo prachtig, dit is een geweldig circuit en ik vocht mooie duels uit met andere GT40's. Weet je dat dit de eerste keer dat we überhaupt een keer de race hebben uitgereden met de GT40? Altijd was er wel wat. Nu hadden we niets. Probleemloos."
Nog een GT40 werd derde, die van Britten Craig Davies, John Young en Andy Newall, terwijl de kleine TVR Griffith van Mike Whitaker, Nigel Reuben en Eugene O'Brien liet zien wat een gevaar die had kunnen zijn over een volle zes uur. De auto werd vierde en won de GTS12-klasse, vóór de AC Cobra van Max Girardo, James Cottingham en Olivier Hart, die als zesde algemeen finishte. Andere niet-GT40's die outsiders waren voor de eindzege, vielen voortijdig weg: de E-types van Thomas/Lockie (al heel vroeg) en van Minshaw/Hindley, maar ook de Aston Martin Project 212 van Friedrichs/Mallock/Hadfield.
De overige Nederlanders in de race hadden een wisselend lot. Karsten Le Blanc en Christiaen van Lanschot – met volgens Le Blanc "onze eigen tamed racing driver" Nigel Greensall als derde coureur – reden naar een keurige 27e plaats met hun Ford Mustang, al hadden ze zelf gehoopt op meer. Ook de Mustang van Armand Adriaans, Bas Jansen en Erwin van Lieshout haalde de finish, op de 39e plaats. 46e werd de derde Nederlandse Mustang, die van Roel Korsten en Ad Verkuijlen.
De Griffith die landgenoot Kees Selders deelde met Belgen Freddy Van Sprundel en Jos Wymeersch, werd gevierd omdat hij überhaupt de finish haalde op de 49e plaats, nadat een volledige motorwissel het team de halve vrijdag had beziggehouden. Mark Dols kreeg met Adam Cunnington zijn zelfgebouwde Marcos 1800 GT niet aan de finish: de koppakking begaf 't ongeveer halverwege. Wel aan het einde, ondanks enige problemen, kwam de Healey van Jaap Sinke, Bart-Jan Deenik en de Deen Nils-Fredrik Nyblaeus.
Meer daarover en nog andere verhalen in ons sfeerverslag van later deze week. Maar naast de Spa Six Hours zelf werd er nog veel meer gereden dit weekend. Daarover meer op de volgende pagina.