Alfa 147 Challenge: Strakke 1-2 voor Tempo Team (lang)
Phil Bastiaans had geen reden tot wanhopen. "Ik had een redelijke start, maar dat moet volgens mij zeker nog beter kunnen. Daarna was het constant nadenken en rekenen. Zeker toen ik in het tweede deel van de race meer en meer last van onderstuur kreeg. Al met al loopt Rory nu natuurlijk wat punten in, maar ik behoud nog steeds de leiding." Melvin de Groot was dik tevreden met zijn vierde plaats. "De auto reed perfect en het was goed dat ik op deze manier heb kunnen strijden. Ik heb geleerd om goed te kijken en af en toe even te wachten om toe te slaan als anderen fouten maken en dat gebeurde deze race de nodige malen. Via uitremacties heb ik meerdere posities goed gemaakt."
Superleuk
Voor Gaby Uljee mogen de resterende Alfa Challenge races ook wel voor haar geboekt worden. "Dat is wat lastig, omdat je er ook de bijbehorende budgetten voor bij elkaar moet krijgen. Maar mocht dat lukken stap ik graag nog een keer in. Eenmaal kreeg ik een tikje in de Arie Luyendijkbocht, waardoor ik de aansluiting met de groep voor mij net verloor. Op zich jammer want het was een onwijs leuk groepje. Uiteindelijk heb ik in de laatste ronde toch nog Niki Meredith van de tiende plek gereden. Het is alleen wel zo dat je met deze auto duidelijk wat meer moet rijden om aansluiting met de mannen ervoor te krijgen. Mocht dat nog een keer lukken! Graag! Het was superleuk!", lachte de Alphense. Oscar Middeldorp eindigde zijn race, ondanks zijn zesde positie op de grid en zijn goed start met een achtste plaats. "Ik denk dat we deze keer teveel met elkaar gestreden hebben, waardoor de mannen van Tempo Team het best uit de race kwamen. Halverwege de race had ook ik last van een pak onderstuur en uiteindelijk werd het daarna een dramatische race die ik als zesde begon en als achtste eindigde. Wij hebben nu een week of vier rust, alvorens wij weer verder gaan. Ik denk dat dat ook wel even goed is!"
Tranen in de ogen
En dan was er de strijd in de Olympische Klasse. Na afloop verklaarde Wilbert van den Burg met tranen in zijn ogen langs de pitmuur te zijn gereden. "Zowel de mannen van mijn eigen team als die van Tempo Team en anderen moedigden mij aan en dat raakte mij. Daarmee kwam er voor mij een eind aan een superrace. Na die crash in de training zag het er niet naar uit dat ik tijdens Marlboro Masters nog zou rijden. Maar door de hulp van velen is dat toch gelukt. Ook dat hoort bij de Olympische gedacht van onze klasse zal ik maar zeggen. Toen ik de eerste keer weer door de Tarzanbocht reed ging er wel een enorme adrenalinestoot door mij heen. Toen ik zag dat Mike Verschuur er aan kwam heb ik hem er in het Scheivlak langs gelaten. Daarna was het zaak om mijn positie te behouden. Nadat Verschuur uitviel, kwam de eerste plaats weer in mijn bezit, maar uiteindelijk moest ik mijn meerdere in Niki Meredith erkennen. Een tweede plaats! Hartverwarmend en super. Dank aan iedereen die het mogelijk gemaakt heeft!"
