GP3: Nyck de Vries: “Eindstand kampioenschap laat mijn echte snelheid niet zien”

Pas na de zomer lachte het geluk hem toe. "Als alles goed was gegaan, was de Hungaroring mijn beste weekend geweest, maar op Monza reed ik écht mijn beste race", zegt hij over zijn overwinning in de sprintrace, wat zijn eerste GP3-zege betekende. "Ik vocht het uit met Fuoco en Albon, niet de minsten, en heb me na een slechte start omhooggewerkt van P4 naar P1."



Toch steekt De Vries ook hand in eigen boezem. "Na de zomerstop stond ik met het eerste setje banden eigenlijk altijd op pole. Maar op het tweede setje maakte ik dan toch soms een foutje. Te gretig. Net als in Maleisië, toen ik er met mijn teamgenoten in de eerste ronde afging. Het was de logische consequentie van het feit dat ik aan het begin van het seizoen de resultaten niet binnenhaalde. Dan word je iets te eager om te laten zien dat je het wél verdient."



Ook in het slotweekend in Abu Dhabi, waar De Vries zijn tweede seizoenszege behaalde, verliep de kwalificatie volgens hetzelfde patroon. "Na het eerste setje was ik weer vier tiende los. Voor het tweede setje heb ik mezelf toen te veel onder druk gezet. Het was mijn laatste kans om het te laten zien. Dat heeft me net de pole gekost. Gelukkig kwam het in de race weer naar me toe. Okee, ik kreeg de kop in handen nadat Aitken en Albon elkaar raakten, maar ik had mezelf wel in die positie gebracht door Jake Dennis bij de start te passeren."



Charles Leclerc bleek intussen inderdaad de teamgenoot die het De Vries moeilijk ging maken. Toch wijt De Vries dat niet aan het feit dat Leclerc een protegé is van Nicolas Todt, de mede-oprichter van ART. "Ik heb altijd het gevoel gehad dat ART gelijkwaardige auto's neerzet", zegt hij. "Ik heb eerder zelf dingen laten liggen. En dat is ook verklaarbaar. Als je eenmaal het momentum kwijt bent, loop je achter de feiten aan. Leclerc had het momentum vanaf het begin mee."



Ook zijn andere teamgenoot Alex Albon presteerde sterk, met vier overwinningen en de tweede plaats in het kampioenschap. En dat terwijl De Vries hem in de Formule Renault 2.0 nog de baas was. Heeft Albon hem verrast? "Nee, helemaal niet. Ik ken Alex al heel lang. Eerst had ik in de karts Sainz en Kvyat als tegenstanders, daarna Albon. Duidelijk een heel getalenteerde rijder, de enige tegen wie ik toen altijd moest vechten. Ik waardeer 'm zeer. In voorgaande jaren heeft hij gewoon nooit kunnen laten zien wat hij in huis heeft. Het is echt niet zo dat hij dit seizoen opeens weer heeft ontdekt hoe hij moet sturen."



Na Abu Dhabi vloog De Vries op en neer naar Spanje voor een eendaagse DTM-test voor Audi, die in zijn ogen "heel erg goed" verliep, om daarna terug in de Verenigde Arabische Emiraten nog twee dagen mee te pakken van de driedaagse GP2-test op het circuit van Yas Marina. Voor het team van Rapax zette hij in vier sessies steeds tijden neer die op de rand van de toptien lagen.



"Dag 1 ging erg goed, zeker omdat de anderen al een dag hadden getest. Een halve seconde van de pole is dan niet slecht. Dag 2 had er meer in gezeten, want ik was een beetje het vertrouwen in de remmen kwijt. Buiten hun operating window zijn die erg moeilijk te controleren. De GP2-auto ervoer ik als een grote GP3-auto, met meer vermogen en meer downforce. Met name door de Pirelli's lijkt hij niet zo erg op een Formule Renault 3.5 op Michelin-banden met meer grip. Die banden maken het behoorlijk anders: in de GP2 is de degradatie zelfs nog groter dan in de GP3. In de Formule 1 speelt dat inmiddels minder, dus omgaan met degradatie speelt nu vooral in GP2 een grote rol. Kijk naar Louis Delétraz, die dit jaar vooraan meedeed in de Formule V8 3.5, maar in Abu Dhabi toch grote moeite had met zijn eerste GP2-weekend. Het is geen makkelijke overstap."



Wat het in 2017 wordt – GP2, DTM of toch iets anders – kan De Vries nog niet zeggen. "Er is nog niks concreets, dus daar kan ik kort over zijn."