DNRT: Christ van de Peijl, Volvo-man in hart en nieren

Christ van de Peijl heeft een garagebedrijf in Nijmegen en is gespecialiseerd in het merk Volvo. Na vijf jaar racen in de Volvo 360 Cup bouwde hij een Volvo 850 Estate op voor de Burando Production Open klasse van de Dutch Power Pack. Van der Peijl had tijdens het Super Racing Weekend in augustus een druk programma. Niet alleen reed hij een testrace in de Volvo 850 maar hij reed ook, na twee jaar afwezigheid, weer races in de klasse waar het allemaal begon, de Volvo 360 Cup.

Tekst: Gerrie Hoekstra
Foto's: Geert Langelaan

"Ik gebruik dit weekend om de Volvo 850 uit te testen. Ik rijd niet meer bij de DPP omdat de wagen niet betrouwbaar genoeg is. Veel versnellingsbakproblemen gehad dit seizoen en twee keer viel ik uit met een kapotte motor. Dit weekend ga ik de wagen opnieuw uittesten in de sportklasse. Ook ga ik, na twee jaar afwezigheid, weer racen in de Volvo 360 Cup, de klasse waarin ik van 2005 tot en met 2010 actief ben geweest. Het mooie van deze klasse is het close racen. De deelnemers zijn aan elkaar gewaagd, maar laten elkaar leven tijdens de vaak felle gevechten. Ook is iedereen bereid om elkaar te helpen. Ik had banden besteld voor dit weekend, maar door omstandigheden waren deze niet aangekomen. Eén van mijn concurrenten bood toen een setje aan zodat ik toch kon racen.
Na zes jaar wilde ik eind 2010 wat anders. Het rijden met een BMW, is als Volvo man niet mijn ding. Ik heb dus een Volvo 850 Estate opgebouwd, het model waarin in 1994 Rickard Rydell en Jan Lammers in het Brits toerwagen kampioenschap hebben gereden. Ik ben gaan racen in de Burando Production Open, waarin ik als tegenstander Jochen Pethke kreeg die met hetzelfde model rijdt.



Laagdrempelig
Omdat ik zowel de DPP- als de DNRT-evenementen rijd kan ik de twee organisaties goed met elkaar vergelijken. Bij de DNRT gaat het er gezelliger en gemoedelijker aan toe. Alles loopt door elkaar heen. De DPP-evenementen zijn professioneler aangekleed, waar vaak de wagens buiten de baan belangrijker zijn dan die op de baan rijden. De DNRT-coureurs kijken misschien op tegen de andere entourage. Er zijn vlaggen, gridgirls met borden, meer media-aandacht en speakers die alles aan elkaar praten. Zaken waarvan men denkt dat dit het racen een stuk duurder maakt. Uit de praktijk weet ik dat het inschrijfgeld niet veel van elkaar verschilt en dat het racen in de BPO ook laagdrempelig is. Het grote verschil zit erin dat de DNRT vaak ééndags-evenementen zijn. Je kan met je eigen trailertje je auto vervoeren, lekker racen en dezelfde dag weer huiswaarts gaan. Bij de DPP-evenementen moet je mensen regelen voor een zaterdag- en zondagwedstrijd, die je helpen bij de verplichte pitstops. Het professionele team van Bas Koeten Racing schakel ik daar voor in, maar dat maakt het allemaal wel een stukje duurder."