Retro: Finaleraces Zandvoort 1988: De laatste meters op het circuit van Zandvoort?
Ondanks een flinke stoeipartij met Raymond Coronel werd John Hogendoorn (23) winnaar bij de junioren
Benelux Cup Renault 5 ELF Turbo
Frank Caron had vooraf de beste papieren voor het Nederlands kampioenschap. Alleen Jip Coronel, Jan Scholten en Frans Verschuur kunnen theoretisch nog roet in het eten gooien. Dat Jip Coronel op de tweede plaats in het kampioenschap staat heeft hij te danken aan zijn constante presteren. Coronel en John Hogendoorn hadden zich verrassend naar de eerste rij getraind. Frank Caron en Frans Verschuur stonden daarachter. Frank Caron kreeg echter in de opwarmronde problemen met zijn motor, moest vanuit de pits starten en was op slag kansloos voor het kampioenschap. Jip Coronel had de beste start, maar werd al snel gepasseerd door de kampioen in de Benelux strijd Pierre-Alain Thibaut. Ook onze zuiderbuur moest zich echter gewonnen geven aan de opvallende opmars van Valentin Simons, die naar zijn eerste overwinning reed. Jip Coronel kwam als derde over de finish en had een prima prestatie geleverd, al was het jammer dat Caron hem niet van repliek kon dienen. De Tasking-rijder was als laatste gestart en had heel wat concurrenten weten te passeren, maar een elfde plaats aan de finish reikte slechts tot de tweede plaats in het kampioenschap.
Auto & Sport redacteur Matthé IJzerman kende een seizoen van ups en downs
Eindstand Nederlands kampioenschap:
1. Jip Coronel 71; 2. Frank Caron 65; 3. Frans Verschuur 50; 4. Jan Scholten 43 5. Hendrik Jan de Vries 39; 6. Leen de Groot 38 7. Harm Alken 27; 8. Oscar Middeldorp 16; 9. Paul Fauchey 9; 10. Peter Zentveldt 4
Eindstand Benelux kampioenschap:
1. Pierre-Alain Thibaut (B) 172; 2. Jip Coronel 110; 3. Frank Caron 108 4. Frans Verschuur 92 5. Valentin Simons 92 6.Claude Watteyne (B) 69; 7. Michel Duquesnoy (B) 67; 8. Leen de Groot 53; 9. Hendrik Jan de Vries 45 10. Harm Alken 44
Na de diskwalificatie van Patrick Huisman (auto te licht) werd David Hart (2) tot winnaar uitgeroepen
Squadra Bianca
Kampioen Paul van Splunteren stond op de eerste startpositie, met naast hem David Hart. Op de tweede rij plaatsten zich Peter Gerhards en Patrick Huisman. Bij de start waren er diverse rijders die wat al te enthousiast vertrokken en zagen dat dan ook gehonoreerd met een halve strafminuut. Hart, Van Splunteren en Huisman vormden al de snel de groep die zou gaan uitmaken wie er ging winnen. Het trio zorgde voor een waardige afsluiting van het raceseizoen door een verbeten onderlinge strijd te leveren. Patrick Huisman liet eerst Van Splunteren achter zich en later moest ook koploper Hart zich gewonnen geven. Geen wonder, zo bleek na afloop. De Alfa van Huisman werd letterlijk te licht bevonden en hem werd natuurlijk onmiddellijk de zege ontnomen. Hij zal met zijn eerste overwinning moeten wachten tot volgend jaar. Gerhards en Bob Schipper waren gedurende de hele race in een hevige strijd om de vierde plaats gewikkeld, wat uiteindelijk in het voordeel van de Rotterdammer zou uitpakken. Na de herziene uitslag werd dat zelfs een derde plek.
Ascona Cup
Kampioen René Rekelhof ontbrak, maar degenen die moesten gaan uitmaken wie er als tweede zou eindigen, en dat waren er maar liefst zes, verschenen wel. Franc ten Wolde hoorde niet bij die zes kanshebbers, maar hij zette wel de snelste tijd neer. Michael Thung had een slechte start vanaf de eerste rij en hij moest Ten Wolde, Top, Bulthuis en De Lange voor laten gaan. 
Frank ten Wolde schreef ook de laatste race van het seizoen op zijn naam
Ten Wolde bleef het veld aanvoeren, maar achter hem wisselden de posities voortdurend. Voor de vice-titel wilde men duidelijk nog heel wat strijd leveren. Egbert Top werd uiteindelijk tweede in het kampioenschap, door ook in die positie te eindigen, achter winnaar Ten Wolde. Jack de Lange stuurde zijn Ascona als derde over de streep, gevolg door Jaap Willemsen.