DTCC: Derde DTCC-titel voor Duncan Huisman (lang)
Circa 20 jaar geleden werden op Circuit Park Zandvoort de zogenaamde 'Crazy Races' verreden. De deelnemers, uitkomend met sloopauto's, moesten ervoor zorgen dat zij hun tegenstanders zo snel mogelijk elimineerden. De rijder die uiteindelijk met een rijdende auto overbleef, had gewonnen. In de voorhoede van het Vodafone DTCC wordt met fraai geprepareerde, glimmende raceauto's gereden, maar dat was tijdens de Finaleraces het enige verschil met de 'Crazy Races' van weleer. Na afloop van een beslissende race die allesbehalve een reclame voor de autosport was, werd Duncan Huisman tijdens de Finaleraces op Circuit Park Zandvoort als kampioen gehuldigd.
Tekst: Roy van der Laan - Foto's: Boudewijn Pieters en Gerrie Hoekstra
Duncan Huisman en familie.
Frans Verschuur is een slimmerik, daarover bestaat geen discussie. Frans had zich voorafgaande aan het seizoen van het Vodafone DTCC ingeschreven, louter en alleen om eventueel tijdens de beslissende Finaleraces een rol van betekenis te kunnen spelen. Met nog een dubbele race te gaan, maakte Renault-coureur Jeroen Bleekemolen nog kans op de titel. Gaby Uljee stond daarom haar Renault Clio af aan haar teambaas. Zonder ballastgewicht stelde Verschuur tijdens de beide tijdtrainingen de pole position veilig. Jeroen Bleekemolen reed de tweede tijd, voor Duncan Huisman. De Renault-brigade had de nummers één en twee vanzelfsprekend graag omgedraaid, want deze trainingsuitslag kostte Jeroen het extra puntje voor de pole position. Voor Huisman leek er weinig aan de hand. Hij begon het laatste raceweekeinde met een voorsprong van zeventien punten op zijn enig overgebleven rivaal Jeroen Bleekemolen. Met een beetje geluk kon Duncan zijn derde titel in het DTCC (na 1997 en 2000) dus al in de sprintrace veiligstellen. Ben Janbroers was de snelste Privateer met zijn Honda Integra, voor Patrick Andriessen (Renault Mégane) en de nieuwe kampioen Joost Koenders (Renault Mégane). Helaas telde het veld maar twaalf auto's. Er zijn op dit moment initiatieven om het DTCC volgend jaar voort te zetten, maar het kleine startveld maakt duidelijk dat er nog heel wat moet gebeuren wil de klasse volgend jaar levensvatbaar zijn.
De ontlading bij Duncan Huisman.
Het podium van de tweede race: we hebben Jeroen Bleekemolen wel eens vrolijker zien kijken!
Tekst: Roy van der Laan - Foto's: Boudewijn Pieters en Gerrie Hoekstra
Duncan Huisman en familie.
Frans Verschuur is een slimmerik, daarover bestaat geen discussie. Frans had zich voorafgaande aan het seizoen van het Vodafone DTCC ingeschreven, louter en alleen om eventueel tijdens de beslissende Finaleraces een rol van betekenis te kunnen spelen. Met nog een dubbele race te gaan, maakte Renault-coureur Jeroen Bleekemolen nog kans op de titel. Gaby Uljee stond daarom haar Renault Clio af aan haar teambaas. Zonder ballastgewicht stelde Verschuur tijdens de beide tijdtrainingen de pole position veilig. Jeroen Bleekemolen reed de tweede tijd, voor Duncan Huisman. De Renault-brigade had de nummers één en twee vanzelfsprekend graag omgedraaid, want deze trainingsuitslag kostte Jeroen het extra puntje voor de pole position. Voor Huisman leek er weinig aan de hand. Hij begon het laatste raceweekeinde met een voorsprong van zeventien punten op zijn enig overgebleven rivaal Jeroen Bleekemolen. Met een beetje geluk kon Duncan zijn derde titel in het DTCC (na 1997 en 2000) dus al in de sprintrace veiligstellen. Ben Janbroers was de snelste Privateer met zijn Honda Integra, voor Patrick Andriessen (Renault Mégane) en de nieuwe kampioen Joost Koenders (Renault Mégane). Helaas telde het veld maar twaalf auto's. Er zijn op dit moment initiatieven om het DTCC volgend jaar voort te zetten, maar het kleine startveld maakt duidelijk dat er nog heel wat moet gebeuren wil de klasse volgend jaar levensvatbaar zijn. De ontlading bij Duncan Huisman.
Het podium van de tweede race: we hebben Jeroen Bleekemolen wel eens vrolijker zien kijken!