Karting: RGMMC: Hectische races tijdens finales in Genk
Enkel triestige gezichten na afloop Rotax Eurochallenge in Genk. De dreigementen van de wedstrijdleiding om hard in te grijpen leken het ene oor in te gaan, en het andere weer uit. Dit weekend was absoluut niet Europees kampioenschap waardig, tijdens een monteursrace is er meer respect voor elkaar en zien we meer geslaagde inhaalpogingen als tijdens dit EK. Twee keer werd de race dan ook stel gelegd omdat een tussenkomst van de ziekenwagen nodig was. Maar eren wie eren toekomt, Thomas Preining, Jordan Lennox, en Joseph Reilly verlaten Genk als winnaars van de eerste manche van het Europees kampioenschap Rotax Max.
Tekst: Philippe De Roeck
Foto's: Michael Melis
Karting, de kweekvijver voor de autosport zegt men vaak. Wel, ik hoop dat drie vierde van de rijders die dit weekend deelnamen aan de Eurochallenge nooit in de autosport raken want racen zoals dit weekend is ontoelaatbaar. De tijd van het juiste moment afwachten om je concurrent voorbij te gaan lijkt voorbij. Gaatje of niet, diegene voor je gaat eraan. En lukt het niet tijdens de race, dan knallen we hem na de race wel de banden in! Waarom? Gewoon, omdat het kan. Rijders beseffen duidelijk niet met wat ze bezig zijn, worden opgefokt door team eigenaars en monteurs en nemen de domste beslissingen op de verkeerde momenten. Laten we hopen dat de wedstrijdleiding maar vooral de rijders zelf hun conclusies trekken alvorens het volgende EK in Castelletto laten door te gaan.
We waren nog niet goed begonnen of het was al weer zo ver. Tijdens de start van de second chance heat liep het halverwege het rechte stuk al helemaal verkeerd. Inderdaad, zelfs je stuur rechthouden op startfinish lijkt deze dagen al een hele opgave. Een jonge Birel rijder werd heftig de lucht in gekatapulteerd en moest voor verzorging naar het ziekenhuis. Na een herstart raakte het veld wel zonder gewonden doorheen de eerste bocht. Sanne van Wagensveld nam meteen het heft in eigen handen en reed sterk naar voren. Dat deed ook Denise de Rooij die zich zo wist te plaatsen voor de finale. Lars Olofsen startte niet, Jarno Opmeer en Ruben Real del Sarte haalde de finales helaas niet.
Bij de start van de prefinale was het meteen drummen in de eerste bocht, Max Timmermans kwam goed weg maar werd door Thomas Preining het gras in geduwd. Net wat verder klapte ze dan toch op elkaar waardoor de rode vlag gezwaaid werd. Het veld werd, weeral, tot de orde geroepen waarna opnieuw een herstart doorgevoerd werd. 36 Junioren begonnen zo, op een single line, eindelijk aan hun prefinale. Timmermans was goed weg, Preining volgde sterk. Hij nam al snel de leiding over en Timmermans kon niets inbrengen. Hij kwam net wat te kort en Preining liep zienderogen uit. Ook Dean MacDonald kwam zich vooraan moeien. Timmermans speelde het slim en deed niet al te veel moeite om hem achter zich te houden. Preining won, MacDonald werd tweede, Timmermans derde.
Klaar voor de finale dan. Het veld kwam redelijk door de eerste bocht maar Preining hield er de eerste paar ronden een tempo op na dat door niemand gevolgd kon worden. Ook MacDonald ging erg hard en reed weg van de achtervolgers. Plek één en twee lagen al snel vast, maar daarachter kon nog van alles gebeuren. En er gebeurde van alles. Timmermans, Verschoor, Kroes, Dunker, Hoogenboom, van Kalmthout, allemaal aasden ze op dat laatste podium plekje. En als alles al fout liep in de heats, kon je er zeker van zijn dat er nog klappen zouden volgen. Timmermans ging als derde richting de laatste bocht, nam een verdedigende lijn en remde vroeg, vroeger als Verschoor die buitenom wou volgen. Beiden maakten ze contact, Timmermans haakte achterop Verschoor en Rinus van Kalmthout ging er voorbij. Timmermans kwam naast de baan terecht, maar Verschoor kon nog verder. De winst was voor Preining, voor MacDonald en van Kalmthout.
Na afloop kreeg een dolblije van Kalmthout nog tien seconden straftijd omdat hij op het rood/witte gedeelte van de baan gereden had, iets wat iedereen vandaag deed, helaas was enkel van Kalmthout het slachtoffer en moest hij zo zijn derde plek aan Verschoor afstaan. Nick Dunker deed het uitstekend met een sterke vijfde plek, net zoals Danny Kroes en Denise de Rooij. Vooral de race van de Rooij was erg knap. Ze plaatste zich via de second chance en wist toch nog een sterke top tien plek uit de brand te slepen. Max Timmermans werd uiteindelijk nog negende, Leonard Hoogenboom elfde en Sanne van Wagensveld dertiende. Dylan Buys volgde meteen daarna op P14. Rinus van Kalmthout werd van drie naar 22 teruggezet en ook Luc Willemse, Noah Roovers en Eric Stahl kende maar weinig geluk.
Ook de Senioren moesten nog een herkansing afwerken. Vincent Jewell won deze knap voor Melvin Benders en Nicolas Picot. Dries Vanthoor werd vierde, Lennert van Bogaert net zesde. Daarmee plaatste vier landgenoten zich nog voor de finales. Michael Cool, Benjamin Bailly, Gavin Jonk, Christiaan Kuijer, Yaro Deckers, Mike Bartels en Fazio Franssen konden hun racepak opbergen.
In een hectische prefinale haalde Guan Yu Zhou het voor Joseph Reily en Viktor Oberg op de Gillard. Zhou was meteen bij de les en behield de leiding. Vincent Jewell die sterk achtste werd in de prefinale kwam hard in aanraking met een concurrent en kreeg een kart over zich heen. De snelle Belg die erg goed mee was, stond snel op, maar werd dan toch onwel. Na een rode vlag werd Jewell afgevoerd naar het ziekenhuis. Alles lijkt wel oké te zijn. Het veld werd dan weer losgelaten voor de laatste tien ronden. De eerste drie namen meteen wat afstand, daarachter werd de strijd om de plekken in de top tien nog erg spannend met onder anderen van Droogenbroeck, Vanthoor, Benders, Lamborelle, De Brabander en Van Parijs. Reily wist de leiding van zijn teammaat over te nemen en won knap voor Guan Yu Zhou en Edward Brand. Yannick de Brabander haalde nog een mooie zesde plek, Glen van Droogenbroeck werd zevende, Van Parijs achtste, Benders tiende en Vanthoor elfde. Lars Lamborelle werd negentiende, Lennert van Bogaert 25e en Dylan Lahaye 31e.
Kerels die het systeem van sportief rijden grotendeels wel snapten vonden we terug in de DD2. Met name de finale was naar het einde toe enorm spannend waarin op een faire manier om de leiding gestreden werd. Dat krijg je dus, als je de beste fabriekspiloten samen brengt. Al was daar in de prefinale niet al te veel van te merken. Jordan Lennox leek de winst met de vingers in de neus binnen te halen maar toen deed Paolo de Conto een inhaalbeweging die in de verste verte geen kans op slagen had. Hij wou binnendoor in de voorlaatste linkse na de kantine maar kwam veel te laat en kegelde Lennox van de baan. Mads Thompson won zo de prefinale voor Ben Cooper en Sean Babbington. Lennox werd pas dertiende, Paolo de Conto kreeg een DQ voorgeschoteld.
In een prachtige finale werd er vooraan continue van positie gewisseld. De hele top acht hing de hele tijd samen. Daar zaten onder andere Jonathan Thonon, Bryan Eerden en Jordi van Moorsel tussen. Mathias Detige kwam net wat snelheid te kort en Xen de Ruwe verloor na een incidentrijke prefinale ook veel tijd na een contact in de finale. Jordan Lennox reed een dijk van een wedstrijd en haalde in de finale de ene na de andere rijder binnen. Naar het einde toe reed hij een aardige voorsprong bij elkaar, enkel Thonon kon nog een aanval plaatsen. Dat deed hij ook maar de winst was toch voor Lennox voor Thonon en Damien Vuillaume. Na afloop kreeg de Flandria rijder 10 seconden straf en werd hij pas 24e. Ben Cooper kreeg zo een plekje cadeau en werd derde. Bryan Eerden verbaasde de toeschouwers toch een beetje door prachtig vierde te worden! Mathias Detige werd nog vijftiende, net voor van Moorsel op P16. Xen de Ruwe werd 31e, Erwin Montfoort en Lorenzo van Riet haalde de finales niet.